۰.19013.عنه صلى الله عليه و آله: مَن تَعَظّمَ في نَفسِه أوِ اختالَ في مِشيَتهِ، لَقِيَ اللّه َ تباركَ و تعالى و هُو علَيهِ غَضبانُ . ^۱

۰.19014.عنه صلى الله عليه و آله: إذا مَشَت اُمّتي المُطَيْطاءَ، و خَدَمَتهُم فارِسُ و الرُّومُ ، كانَ بأسُهُم بَينَهُم . ^۲

۰.19015.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : يَمشي مَشيَ المَرِحِ المُختالِ ، و يَتَصَفّحُ ذَنَبَهُ و جَناحَيهِ ، فيُقَهقِهُ ضاحِكا لِجَمالِ سِربالِهِ . ^۳

۰.19016.المحاسن عن بشيرِ النبّالِ : كنّا مع أبي جعفرٍ عليه السلام في المسجدِ إذ مَرَّ علَينا أسودُ و هُو يَنزِعُ في مِشيَتِهِ فقالَ لَه أبو جعفر عليه السلام : إنّه لَجَبّارٌ ، قلتُ : إنّه سائلٌ ، قالَ : إنّهُ جَبّارٌ . ^۴

۰.19017.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ أبا دُجانَةَ الأنصاريَّ اعتَمَّ يَومَ اُحدٍ بعِمامَةٍ لَهُ ، و أرخى عَذبَةَ العِمامَةِ بَينَ كَتِفَيهِ حتّى جَعلَ يَتَبَختَرُ ، فقالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله: إنّ هذهِ لَمِشيَةٌ يُبغِضُها اللّه ُ عَزَّ و جلَّ إلاّ عِندَ القِتالِ في سبيلِ اللّه ِ . ^۵

۰.19013.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه خود بزرگ بين باشد يا با تكبّر راه رود، خداوند تبارك و تعالى را در حالى ديدار كند كه بر او خشمگين است.

۰.19014.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه امّت من با ناز و تكبّر راه روند و ايرانيان و روميان خدمتگزار آنها شوند، به جان يكديگر بيفتند.

۰.19015.امام على عليه السلام فرمود : مانند شخص متكبّر پر افاده راه مى رود و به دم و بال هاى خويش با دقّت مى نگرد و از زيبايى پر و بال خود، قهقهه سر مى دهد.

۰.19016.المحاسن : با امام باقر عليه السلام داخل مسجد بوديم كه مرد سياهى با حالت تبختر از كنار امام گذشت، حضرت فرمود: آدم گردنكشى است. عرض كردم: او گداست. فرمود: او گردن كش است.

۰.19017.امام صادق عليه السلام : ابو دجانه انصارى در جنگ اُحد دستارى بست و پَر شال را ميان دو شانه خود انداخت و آن گاه شروع به خراميدن كرد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اين نوع راه رفتن را خداوند عزّ و جلّ دشمن مى دارد، مگر به هنگام جنگ در راه خدا.