الحديث :

۰.11014.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ أهلَ المُصيبَةِ لَتَنزِلُ بِهِمُ المُصيبَةُ فَيَجزَعُونَ فَيَمُرُّ بهِم مارٌّ مِنَ الناسِ فَيَستَرجِعُ فيكونُ أعظَمَ أجرا مِن أهلِها . ^۱

۰.11015.عنه صلى الله عليه و آله : أربَعٌ مَن كُنَّ فيهِ كانَ في نُورِ اللّه ِ الأعظَمِ : شهادَةُ أن لا إلهَ إلاّ اللّه ُ و أنّي رسـولُ اللّه ِ ، و مَن إذا أصابَتهُ مُصيبَةٌ قالَ : إنّا للّه ِِ و إنّا إلَيهِ راجِعونَ، و مَن إذا أصابَ خَيرا قالَ : الحَمـدُ للّه ِِ رَبِّ العالَمِـينَ، و مَن إذا أصابَ خَطيئةً قالَ : أستَغفِرُ اللّه َ و أتُوبُ إلَيهِ . ^۲

۰.11016.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : ما مِن مُؤمِنٍ يُصابُ بمُصيبَةٍ في الدنيا فَيَستَرجِعُ عندَ مُصيبَتِهِ حينَ تَفجَأُهُ المُصيبَةُ، إلاّ غَفَرَ اللّه ُ لَهُ ما مَضى مِن ذُنُوبِهِ إلاّ الكبائرَ التي أوجَبَ اللّه ُ عَلَيها النارَ . ^۳

۰.11017.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن اُلهِمَ الاستِرجاعَ عندَ المُصيبَةِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ . ^۴

حديث :

۰.11014.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مصيبتى بر خانواده اى وارد مى شود و بيتابى مى كنند. و همان گاه رهگذرى بر آنان مى گذرد و استرجاع ^۵ مى گويد؛ اجر اين رهگذر بيشتر از اجر آن مصيبت ديدگان است .

۰.11015.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار چيز است كه هر كس آنها را داشته باشد در نور اعظم خداوند [غرق] است : گواهى دادن به اين كه معبودى جز خدا نيست، و اينكه من فرستاده خدا هستم، و كسى كه چون مصيبتى به او رسد ، گويد : ما از خداييم و به سوى او بر مى گرديم ؛ و كسى كه هرگاه كار خيرى انجام دهد ، گويد : سپاس و ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان است . و كسى كه هرگاه گناهى كند ، گويد : از خداوند آمرزش مى خواهم و به درگاه او توبه مى كنم .

۰.11016.امام باقر عليه السلام : هيچ مؤمنى نيست كه در دنيا مصيبتى به او رسد و هنگامى كه خبر ناگهانى آن به او رسد استرجاع گويد ، مگر آن كه خداوند گناهان گذشته او را بيامرزد، به جز گناهان كبيره كه خداوند براى آنها آتش واجب كرده است .

۰.11017.امام صادق عليه السلام : به هر كس هنگام مصيبت ، استرجاع الهام شود ، بهشت بر او واجب گردد .