2303

المُصيبَةُ بِالوَلَدِ

۰.11020.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن ثَكِلَ ثَلاثَةً مِن صُلبِهِ فاحتَسَبَهُم عَلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ . ^۱

۰.11021.بحار الأنوار عَن قَبِيصَةِ : كنتُ عندَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله جالسا ، إذ أتَتهُ امرَأةٌ فقالَت : يا رسولَ اللّه ِ ، ادعُ اللّه لي فإنَّهُ ليسَ يَعيشُ لي وَلَدٌ ، فقالَ صلى الله عليه و آله : و كَم ماتَ لكِ وَلَدٌ ؟ قالَت : ثلاثةٌ، قالَ : لقد احتُظِرتِ مِن النارِ بحِظارٍ شَديدٍ . ^۲

(انظر) بحار الأنوار : 82 / 114 باب 17 .

2304

أدَبُ المُصابِ

۰.11022.الأمالي للطوسي عن عائشة : لَمّا ماتَ إبراهيمُ بَكَى النبيُّ صلى الله عليه و آله حتّى جَرَت دُموعُهُ على لِحيَتِهِ، فقيلَ لَهُ : يا رسولَ اللّه ِ، تَنهى عنِ البُكاءِ و أنتَ تَبكي ؟! فقالَ : ليسَ هذا بُكاءً، و إنّما هذهِ رَحمَةٌ، و مَن لا يَرحَمْ لا يُرحَمْ . ^۳

۰.11023.بحار الأنوار عن جابر بن عبد اللّه : أخَذَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله بِيَدِ عبدِ الرحمنِ بنِ عَوفٍ فَأتى إبراهيمَ و هو يَجودُ بنفسِهِ ، فَوَضَعَهُ في حِجرِهِ فقالَ : يا بُنَيَّ ، إنّي لا أملِكُ لكَ مِنَ اللّه ِ شَيئا ، و ذَرَفَت عَيناهُ، فقالَ لَهُ عبدُ الرحمنِ : يا رسولَ اللّه ِ ، تَبكِي ؟ أ وَ لَم تَنهَ عنِ البُكاءِ؟
قالَ : إنّما نَهَيتُ عنِ النَّوحِ، عن صَوتَينِ أحمَقَينِ فاجِرَينِ : صوتٌ عِند نِعَمٍ : لَعِبٌ و لَهوٌ و مَزاميرُ شيطانٍ، و صوتٌ عندَ مُصيبَةٍ : خَمْشُ وُجوهٍ و شَقُّ جُيوبٍ و رَنَّـةُ شيطانٍ .
إنّما هذهِ رحمَةٌ، مَن لا يَرحَمْ لا يُرحَمْ، لو لا أنّهُ أمرٌ حَقٌّ، و وَعدٌ صِدْقٌ، و سَبيلٌ بِاللّه ِ و إنَّ آخِرَنا سَيَلحَقُ أوَّلَنا لَحَزَنّا علَيكَ حُزنا أشَدَّ مِن هذا، و إنّا بِكَ لَمَحزُونُونَ ، تَبكِي العَينُ، و يَدمَعُ القَلبُ، و لا نَقولُ ما يُسخِطُ الرَّبَّ عَزَّ و جلَّ . ^۴

2303

مصيبت مرگ فرزند

۰.11020.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه در داغ سه فرزند خود سوگوار شود و [اجر ]مرگ آنها را به حساب خداوند عزّ و جلّ بگذارد ، بهشت بر او واجب گردد .

۰.11021.بحار الأنوار : نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نشسته بودم كه زنى آمد و از مرگ فرزندانش شكوه كرد و گفت: اى رسول خدا! از خدا براى من طلب فرزند نما. حضرت به او فرمود : چند فرزند از تو مرده است؟ عرض كرد : سه تا . فرمود : تو در برابر آتش ، حصار محكمى بر گِرد خود كشيده اى .

2304

آداب مصيبت ديده

۰.11022.الأمالى للطوسى : هنگامى كه ابراهيم درگذشت پيامبر صلى الله عليه و آله چندان گريست كه اشكهايش بر محاسنش جارى گشت . عرض شد : اى رسول خدا! شما از گريستن نهى مى كنيد و خود مى گرييد؟! فرمود : اين گريه نيست ، بلكه رحم است ، و هركه رحم نكند به او رحم نمى شود .

۰.11023.بحار الأنوار : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دست عبد الرحمان بن عوف را گرفت و نزد ابراهيم، كه در حال جان دادن بود آمد . پس او را در دامن خود گذاشت و فرمود : فرزند عزيزم! در برابر خواست خدا، كارى از من ساخته نيست، و از چشمانش اشك سرازير شد . عبد الرحمان عرض كرد : اى رسول خدا! گريه مى كنيد؟ مگر شما خود از گريستن نهى نفرموديد؟ حضرت فرمود : من از نوحه كردن نهى كردم ؛ از دو صداى احمقانه و زشت : صدايى به هنگام خوشى : يعنى لهو و لعب و ساز و آواز شيطانى، و صدايى به هنگام مصيبت : يعنى خراشيدن چهره و دريدن گريبان و فرياد شيطانى . اما اين گريه من از سر رحم و دلسوزى است . و كسى كه رحم نكند به او رحم نمى شود . اگر نبود كه مرگ حق است و و عده اى است تخلّف ناپذير و راه خداست كه بايد رفت و بازماندگانِ ما به رفتگانمان مى پيوندند ، هر آينه بيش از اين براى تو اندوهگين مى شديم . ما براى تو غمگينيم . چشم مى گريد و دل اشك مى ريزد ، اما سخنى كه خداوند عزّ و جلّ را ناخشنود سازد ، بر زبان نمى آوريم .