۰.11053.عنه عليه السلام : إنّ المَيِّتَ إذا ماتَ بَعَثَ اللّه ُ مَلَكا إلى أوجَعِ أهلِهِ، فَمَسَحَ على قَلبِهِ فَأنساهُ لَوعَةَ الحُزنِ، و لو لا ذلكَ لَم تَعمُرِ الدنيا . ^۱

2314

الشَّماتَةُ بِالمُصابِ

۰.11054.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لا تُظهِرِ الشَّماتَةَ بأخيكَ فَيَرحَمَهُ اللّه ُ و يَبتَليَكَ . ^۲

۰.11055.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لا تُبدِ الشَّماتَةَ لأخيكَ ؛ فَيَرحَمَهُ اللّه ُ و يُصَيِّرَها بكَ . ^۳

۰.11056.عنه عليه السلام : مَن شَمِتَ بمُصيبَةٍ نَزَلَت بأخِيهِ لَم يَخرُجْ مِن الدنيا حتّى يُفتَتَنَ . ^۴

(انظر) عنوان 381 «التعيير» .

۰.11053.امام صادق عليه السلام : هرگاه كسى بميرد، خداوند فرشته اى را به سوى دردمندترين عضو خانواده او مى فرستد . پس بر قلب او دستى مى كشد و سوز و گداز غم را از ياد او مى برد و اگر چنين نبود، دنيا آباد نمى شد .

2314

شاد شدن از مصيبت و گرفتارى ديگران

۰.11054.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از مصيبت (گرفتارى) برادرت اظهار شادى مكن ؛ كه خداوند به او رحم مى كند و تو را گرفتار مى سازد .

۰.11055.امام صادق عليه السلام : در مصيبت (گرفتارى) برادرت اظهار شادى مكن، كه خداوند به او رحم مى كند و آن مصيبت را به سوى تو مى كشاند .

۰.11056.امام صادق عليه السلام : هر كه از مصيبتى كه به برادرش مى رسد شاد شود، از دنيا نرود تا آن كه خود گرفتار گردد .