۰.18177.كنز العمّال : نَهى[النبيّ صلى الله عليه و آله ] عن لُبسَتَينِ : المَشهورَةِ في حُسنِها ، و المَشهورَةِ في قُبحِها . ^۱

۰.18178.كنز العمّال : نَهى [النبيُّ صلى الله عليه و آله ] عن الشُّهرَتَينِ، دِقَّةِ الثِّيابِ و غِلظِها ، و لِينِها و خُشونَتِها ، و طُولِها و قِصَرِها ، و لكنْ سَدادٌ فيما بَينَ ذلكَ و اقتِصادٌ . ^۲

۰.18179.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَنطِقُهُمُ الصَّوابُ ، و مَلبَسُهُمُ الاقتِصادُ . ^۳

۰.18180.عنه عليه السلام : و لَقد دَخَلَ موسى بنُ عِمرانَ و مَعهُ أخوهُ هارونُ عليهما السلام على فِرعَونَ ، و علَيهِما مَدارِعُ الصُّوفِ ، و بأيدِيهِما العِصِيُّ ، فشَرَطا لَهُ ـ إن أسلَمَ ـ بَقاءَ مُلكِهِ ، و دَوامَ عِزِّهِ .
فقالَ : أ لا تَعجَبونَ مِن هذَينِ يَشرِطانِ لِي دَوامَ العِزِّ و بَقاءَ المُلكِ ، و هُما بما تَرَونَ مِن حالِ الفَقرِ و الذّلِّ ، فهَلاّ اُلقِيَ علَيهِما أساوِرَةٌ مِن ذَهَبٍ ؟! إعظاما للذّهَبِ و جَمعِهِ ، و احتِقارا للصُّوفِ و لُبسِهِ ! ^۴

۰.18181.عنه عليه السلام : و إن شِئتَ قُلتُ في عيسَى بنِ مَريمَ عليه السلام ؛ فلَقد كانَ يَتَوَسَّدُ الحَجَرَ ، و يَلبَسُ الخَشِنَ . ^۵

۰.18177.كنز العمّال : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از پوشيدن دو نوع لباس نهى فرمود: لباسى كه به زيبايى شهره (انگشت نما) باشد و لباسى كه به زشتى شهره باشد.

۰.18178.كنز العمّال : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از دو شهرت نهى فرمود : شهرت در نازكى ، ضخامت ، نرمى و زبرى لباس و در بلندى و كوتاهى آن. بلكه [فرمود :] بايد حدّ وسط ميان اين خصوصيات را رعايت كرد.

۰.18179.امام على عليه السلام فرمود: گفتارشان حق و درست و پوشاكشان توأم با ميانه روى است.

۰.18180.امام على عليه السلام : موسى بن عمران و برادرش هارون، در حالى كه جُبّه پشمى بر تن و چوبدستى در دست داشتند، بر فرعون وارد شدند و با او شرط كردند كه اگر تسليم شود، پادشاهيش برجا و عزّت و قدرتش پايدار ماند.
فرعون گفت: آيا شما از اين دو نفر تعجب نمى كنيد كه با اين فقر و پريشانى كه در آنها مى بينيد براى استمرار قدرت و بقاى پادشاهى من شرط تعيين مى كنند؟ پس چرا دستبندهاى زرّين به دست آنها آويخته نيست؟ اين سخن او از آن رو بود كه به زر و زر اندوزى اهميت مى داد و پشمينه و پشمينه پوشى را پست مى شمرد.

۰.18181.امام على عليه السلام فرمود : و اگر خواهى درباره عيسى بن مريم عليه السلام مى گويم؛ او سنگ را بالش خود مى كرد و جامه زبر مى پوشيد.