۱۶۷۱۸.عنه صلى الله عليه و آله :مَن قَرَأَ القرآنَ يُريدُ بهِ السُّمعَةَ و التِماسَ شيءٍ لَقِيَ اللّهَ عَزَّ و جلَّ يَومَ القِيامَةِ و وَجهُهُ عَظمٌ ليسَ علَيهِ لَحمٌ ......... و مَن قَرَأ القرآنَ و لم يَعمَلْ بهِ حَشَرَهُ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ أعمى فيقولُ : «رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أعْمى وَ قَدْ كُنتُ بَصيرا»^۱ ؟! ^۲

۱۶۷۱۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ لإِياسِ بنِ عامِرٍ ـ: يا أخا عكٍّ ، إنّك إن بَقِيتَ فَسَتَقرأُ القرآنَ ثلاثةُ أصنافٍ : صِنفٌ للّهِِ عَزَّ و جلَّ ، و صِنفٌ للدنيا، و صِنفٌ للجِدالِ ، فإنِ استَطَعتَ أن تكونَ مِمَّن يَقرَؤهُ للّهِِ عَزَّ و جلَّ فافعَلْ . ^۳

۱۶۷۲۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :القُرّاءُ ثلاثةٌ : قارئٌ قَرَأَ (القرآنَ) لِيَستَدِرَّ بهِ المُلوكَ و يَستَطيلَ بهِ علَى الناسِ فذاكَ مِن أهلِ النارِ، و قارئٌ قَرَأَ القرآنَ فَحَفِظَ حُروفَهُ و ضَيَّعَ حُدودَهُ فذاكَ مِن أهلِ النارِ ، و قارئٌ قَرَأَ (القرآنَ) فاستَتَرَ بهِ تَحتَ بُرنُسِهِ فهُو يَعمَلُ بمُحكَمِهِ و يُؤمِنُ بمُتَشابِهِهِ و يُقيمُ فَرائضَهُ و يُحِلُّ حَلالَهُ و يُحَرِّمُ حَرامَهُ فهذا مِمَّن يُنقِذُهُ اللّهُ مِن مُضِلاّتِ الفِتَنِ و هُو مِن أهلِ الجَنّةِ و يُشَفَّعُ فيمَن شاءَ . ^۴

۱۶۷۱۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه براى شهرت طلبى و رسيدن به چيزى قرآن بخواند، در روز قيامت با چهره اى استخوانى و بى گوشت، خداوند عزّ و جلّ را ديدار كند ......... .و هركه قرآن بخواند و به آن عمل نكند، خداوند روز قيامت او را كور محشور گرداند، پس بگويد: «پروردگارا! چرا مرا كور محشور كردى در حالى كه بينا بودم ؟».

۱۶۷۱۹.امام على عليه السلامـ به اِياس بن عامر ـفرمود : اى مرد عكّى! اگر زنده بمانى، خواهى ديد كه قرآن خوانان سه گروهند: گروهى براى خداوند عزّ و جلّ مى خوانند، گروهى براى دنيا و گروهى براى ستيزه كردن. و تو، اگر توانستى از كسانى باشى كه براى خداوند عزّ و جلّ قرآن مى خوانند، چنين باش.

۱۶۷۲۰.امام صادق عليه السلام :قاريان سه گونه اند: قارى اى كه قرآن مى خواند تا بدان وسيله از شاهان به نوايى برسد و بر مردم فخر و بزرگى فروشد، چنين كسى از دوزخيان است. قارى اى كه قرآن مى خواند و حروف و كلماتش را حفظ مى كند، اما معانيش را رها مى كند. اين نيز از دوزخيان است و قارى اى كه قرآن مى خواند و با آن در زير كلاه برك خود پنهان مى شود و به آيات محكم آن عمل مى كند و به آيات متشابهش ايمان مى آورد و فرايضش را به جا مى آورد و حلالش را حلال و حرامش را حرام مى شمارد؛ اين قارى از كسانى است كه خداوند او را از گمراهيهاى فتنه نجات مى دهد و از بهشتيان است و درباره هر كه خواهد، شفاعت مى كند.