۱۶۸۳۶.عنه عليه السلامـ في وصيَّتِهِ لابنِهِ الحسنِ عليهما السلام ـ: و إذا وَجَدتَ مِن أهلِ الفاقَةِ مَن يَحمِلُ لكَ زادَكَ إلى يَومِ القِيامَةِ فَيُوافِيكَ بهِ غَدا حيثُ تَحتاجُ إلَيهِ فاغتَنِمْهُ و حَمِّلْهُ إيّاهُ ، و أكثِرْ مِن تَزويدِهِ وَ أنتَ قادِرٌ علَيهِ فلَعلَّكَ تَطلُبُهُ فلا تَجِدُهُ ، و اغتَنِمْ مَنِ استَقرَضَكَ في حالِ غِناكَ ، لِيَجعَلَ قَضاءَهُ لكَ في يَومِ عُسرَتِكَ . ^۱

۱۶۸۳۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَكتوبٌ على بابِ الجَنّةِ : الصَّدقَةُ بعَشرَةٍ ، و القَرضُ بثَمانيَةَ عَشرَ . ^۲

۱۶۸۳۸.عنه عليه السلام :القَرضُ الواحِدُ بثَمانيَةَ عَشرَ ، و إنْ ماتَ احتُسِبَ بها مِن الزكاةِ . ^۳

۱۶۸۳۹.عنه عليه السلام :على بابِ الجَنّةِ مَكتوبٌ : القَرضُ بثَمانيةَ عَشرَ ، و الصَّدَقةُ بعَشرَةٍ ، و ذلكَ أنّ القَرضَ لا يكونُ إلاّ في يدِ المُحتاجِ ، و الصَّدَقةُ ربّما وَقَعَت في يَدِ غَيرِ مُحتاجٍ . ^۴

۱۶۸۴۰.عنه عليه السلام :مَكتوبٌ على بابِ الجَنَّةِ : الصَّدَقةُ بعَشرَةٍ و القَرضُ بثَمانِيَةَ عَشرَ ، و إنّما صارَ القَرضُ أفضَلَ مِن الصَّدَقةِ لأنَّ المُستَقرِضَ لا يَستَقرِضُ إلاّ مِن حاجَةٍ ، و قد يَطلُبُ الصَّدَقةَ مَن لا يَحتاجُ إلَيها . ^۵

۱۶۸۳۶.امام على عليه السلامـ در سفارش به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام ـفرمود : اگر تهيدستى ديدى كه توشه تو را تا روز قيامت برايت به دوش كشد و فردا هنگامى كه به آن توشه نياز دارى آن را تحويل تو دهد، وجود او را غنيمت دان و توشه خويش را بر دوش او نِه و تا جايى كه مى توانى اين بار توشه را زياد كن؛ زيرا ممكن است كه دگر باره او را بجويى و نيابى. اگر توانگر بودى و كسى از تو وامى خواست، وجود او را غنيمت دان تا در روز تنگدستى آن را به تو باز پس دهد.

۱۶۸۳۷.امام صادق عليه السلام :بر درِ بهشت نوشته شده است: [ثواب ]صدقه، ده برابر است و [ثواب] وام، هيجده برابر.

۱۶۸۳۸.امام صادق عليه السلام :[ثواب] وام، يك به هيجده است و اگر [وام گيرنده ]بميرد، آن قرض از زكات محسوب مى شود.

۱۶۸۳۹.امام صادق عليه السلام :بر در بهشت نوشته است: [ثواب ]وام، هيجده برابر است و صدقه، ده برابر. علّتش اين است كه وام جز به دست نيازمند، نمى رسد اما صدقه، ممكن است به دست غير محتاج بيفتد.

۱۶۸۴۰.امام صادق عليه السلام :بر در بهشت نوشته است: [ثواب ]صدقه، ده برابر است و وام، هيجده برابر و علّت اين كه وام برتر از صدقه آمده، اين است كه وام خواه جز از روى نياز تقاضاى وام نمى كند، اما صدقه را گاه كسى كه نيازى به آن ندارد، مطالبه مى كند.