۲۲۹۱۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :عِبادَ اللّهِ ، إنّ مِن أحَبِّ عِبادِ اللّهِ إلَيهِ عَبدا أعانَهُ اللّهُ على نَفسِهِ ، فاستَشعَرَ الحُزنَ ، و تَجَلبَبَ الخَوفَ ، فزَهَرَ مِصباحُ الهُدى في قَلبِهِ ......... قد أبْصَرَ طَريقَهُ ، و سَلكَ سَبيلَهُ ، و عَرفَ مَنارَهُ ، و قَطعَ غِمارَهُ ، و استَمسَكَ مِن العُرى بأوثَقِها ، و مِن الحِبالِ بأمتَنِها ، فهُو مِن اليَقينِ على مِثلِ ضَوءِ الشَّمسِ . ^۱

۲۲۹۱۹.عنه عليه السلامـ في صِفَةِ حُجَجِ اللّهِ تعالى في الأرضِ ـ: هَجَمَ بِهِمُ العِلمُ على حَقيقَةِ البَصيرَةِ ، و باشَرُوا رُوحَ اليَقينِ ، و استَلانُوا ما اسْتَعوَرَهُ المُترَفونَ ، و أنِسُوا بِما استَوحَشَ مِنهُ الجاهِلونَ ، و صَحِبوا الدُّنيا بأبدانٍ أرواحُها مُعلَّقَةٌ بالمَحلِّ الأعلى ، اُولئكَ خُلَفاءُ اللّهِ في أرضِهِ ، و الدُّعاةُ إلى دِينِهِ ، آهِ آهِ شَوقا إلى رُؤيَتِهِم ! ^۲

۲۲۹۱۸.امام على عليه السلام :اى بندگان خدا! از دوست داشتنى ترين بندگان خداوند نزد او، بنده اى است كه خدا وى را در برابر نَفْسَش يارى رسانده و از اين رو، اندوه را جامه زيرين خود ساخته و ترس را پيراهن رويين خود قرار داده است. چراغ هدايت در دلش مى درخشد ......... مسير خود را ديده و راه خود را پيموده، مناره هاى آن را شناخته و خطراتش را پشت سر نهاده و از دستاويزها به محكمترين آنها چنگ در زده و از ريسمان ها به استوارترينشان چسبيده است و يقينى چون پرتو خورشيد دارد.

۲۲۹۱۹.امام على عليه السلامـ در توصيف حجتهاى الهى بر روى زمين ـ: علم با نور حقيقت بينى بر آنان تافته و روح يقين را دريافته اند و آنچه را ناز پروردگان، سختى و دشوارى ديده اند، آنان سهل و آسان پذيرفته اند و با آنچه نادانان از آن گريزانند، انس و الفت مى گيرند و در اين دنيا با بدن هايى زندگى مى كنند كه روح آنها به جايگاه برين تعلّق دارد. اينان جانشينان خداوند در زمين او هستند و دعوتگران او به سوى دينش. وه كه چه شوقى به ديدن آنها دارم!