ياد خدا - صفحه 25

ه ـ في الخَلَواتِ و عند اللَذّاتِ

۶۶۵۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اِشحَنِ الخَلوَةَ بالذِّكرِ ، و اصحَبِ النِّعَمَ بِالشُّكرِ . ۱

۶۶۶۰.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :في التَّوراةِ مَكتوبٌ : ......... يا موسى ......... اُذكُرْني في خَلَواتِكَ و عِندَ سُرورِ لَذَّتِكَ أذكُرْكَ عِندَ غَفَلاتِكَ . ۲

۶۶۶۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :شِيعَتُنا الَّذِين إذا خَلَوا ذَكَرُوا اللّهَ كثيراً . ۳

1346

حَقيقَةُ الذِّكرِ

۶۶۶۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن أطاعَ اللّهَ عزّ و جلّ فَقَد ذَكَرَ اللّهَ و إن قَلَّتْ صلاتُهُ و صِيامُهُ و تلاوَتُهُ لِلقرآنِ . ۴

۶۶۶۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الذِّكرُ ذِكرانِ : ذِكرٌ عِند المُصيبَةِ حَسَنٌ جميلٌ ، و أفضَلُ مِن ذلكَ ذِكرُ اللّهِ عِندَ ما حَرَّمَ اللّهُ علَيكَ فيكونُ ذلكَ حاجِزاً . ۵

۶۶۶۴.عنه عليه السلام :لا تَذكُرِ اللّهَ سبحانَهُ ساهياً ، و لا تَنْسَهُ لاهِياً ، و اذكُرْهُ كاملاً يُوافِقُ فِيهِ قَلبُكَ لِسانَكَ ، و يُطابِقُ إضمارُكَ إعلانَكَ ، و لَن تَذكُرَهُ حقيقةَ الذِّكرِ حتّى تَنسى نَفسَكَ في ذِكرِكَ و تَفقِدَها في أمرِكَ . ۶

ه ـ در تنهايى و هنگام لذّتها

۶۶۵۹.امام على عليه السلام :خلوت را با ياد خدا پُر كن و نعمتها را با شكر گزارى همراه ساز .

۶۶۶۰.امام باقر عليه السلام :در تورات نوشته شده است : . . . اى موسى! . . . در تنهايى ها و هنگام شادى لذّتها و خوشى هايت مرا ياد كن تا در غفلت هايت به ياد تو باشم .

۶۶۶۱.امام صادق عليه السلام :شيعيان ما كسانى هستند كه چون تنها شوند خدا را فراوان ياد كنند .

1346

حقيقت ياد خدا

۶۶۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس از خداوند عزّ و جلّ فرمان بَرد خدا را ياد كرده است، هرچند نماز خواندن و روزه گرفتن و قرآن خواندنش اندك باشد .

۶۶۶۳.امام على عليه السلام :ياد خدا بر دو گونه است : ياد [او ]در هنگام مصيبت كه نيكو و زيباست، و برتر از آن، ياد خدا كردن در هنگام رو به رو شدن با حرامهاى خداست، كه ياد خدا در اين حال تو را از ارتكاب حرام باز مى دارد .

۶۶۶۴.امام على عليه السلام :با حال غفلت، ذكر خداوند سبحان را مگوى و بر اثر سرگرم شدن به كارى ، خدا را فراموش مكن ، بلكه او را چنان ياد كن كه دل و زبانت يكى باشد و درونت با بيرونت مطابقت كند . تو حقيقتاً به ياد خدا نخواهى بود، مگر آن گاه كه هنگام ذكر گفتن، خود را فراموش كنى و در وقتِ كار خود (ذكر گفتن) خويشتن را گم كنى .

1.غرر الحكم : ۲۳۷۴ .

2.الأمالي للصدوق : ۳۲۷/۳۸۴ .

3.الكافي : ۲/۴۹۹/۲ .

4.بحار الأنوار : ۷۷/۸۶/۳ .

5.بحار الأنوار : ۷۸/۵۵/۱۱۰ .

6.غرر الحكم : ۱۰۳۵۹ .

صفحه از 38