۰.12787.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : الصَّنيعَةُ لا تَتِمُّ صَنيعَةً عِندَ المُؤمِنِ لِصاحِبِها إلاّ بِثَلاثَةِ أشياءَ : تَصغيرِها ، و سَترِها ، و تَعجيلِها ، فمَن صَغَّرَ الصَّنيعَةَ عِندَ المُؤمِنِ فقَد عَظَّمَ أخاهُ ، و مَن عَظَّمَ الصَّنيعَةَ عِندَهُ فقَد صَغَّرَ أخاهُ ، و مَن كَتَمَ ما أولاهُ مِن صَنيعِهِ فقَد كَرَّمَ فِعالَهُ ، و مَن عَجَّلَ ما وَعَدَ فقَد هَنِئَ العَطِيَّةَ . ^۱

(انظر) فعل المعروف : باب 2634.

2637

النَّهيُ عَن تَحقيرِ المَعروفِ

۰.12788.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لا تُحَقِّرَنَّ شَيئا مِنَ المَعروفِ ، و لَو أن تَلقى أخاكَ و وَجهُكَ مَبسوطٌ إلَيهِ . ^۲

۰.12789.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لا تَستَصغِر شَيئا مِنَ المَعروفِ قَدَرتَ عَلَى اصطِناعِه إيثارا لِما هُوَ أكثَرُ مِنهُ ؛ فإنَّ اليَسيرَ في حالِ الحاجَةِ إلَيهِ أنفَعُ لأِهلِهِ مِن ذلكَ الكَثيرِ في حالِ الغَناءِ عَنهُ ، و اعمَلْ لِكُلِّ يَومٍ بِما فيهِ تَرشُدُ . ^۳

۰.12787.امام كاظم عليه السلام : كسى كه به مؤمن احسانى كند، جز با سه چيز آن را به كمال نرسانده باشد: كوچك شمردن آن، پوشاندن آن و شتاب ورزيدن در انجام آن؛ زيرا كسى كه احسان خود به مؤمن را كوچك شمارد، برادر خويش را بزرگ داشته است و كسى كه احسان خود به مؤمن را بزرگ شمارد، برادر خود را كوچك كرده است و كسى كه خوبى خود به مؤمن را پوشيده دارد، كارى بزرگوارانه كرده است و هر كه در انجام وعده خود شتاب ورزد، دهش را گوارا ساخته است.

2637

نهى از دست كم گرفتن خوبى

۰.12788.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ كار خوبى را دست كم نگير، اگر چه [كارى مانند ]گشاده رويى با برادرت باشد.

۰.12789.امام على عليه السلام : هيچ كار خوبى را كه بر انجام آن توانايى، ناچيز مشمار و به خاطر خوبيى بزرگترْ آن را ترك مكن؛ زيرا خوبى و كمك اندك در صورتى كه به آن نياز باشد سودمندتر از آن خوبى و (كمك) بسيارى است كه در حال بى نيازى به كسى شود. براى هر روز كارى كن كه به سبب آن به راه راست در آيى.