۰.12766.عنه عليه السلام : لَيسَ لِواضِعِ المَعروفِ في غَيرِ حَقِّهِ و عِندَ غَيرِ أهلِهِ مِنَ الحَظِّ فيما أتى إلاّ مَحمَدَةُ اللِّئامِ ، و ثَناءُ الأشرارِ ، و مَقالَةُ الجُهّالِ ما دامَ مُنعِما عَلَيهِم : ما أجوَدَ يَدَهُ ! و هُوَ عَن ذاتِ اللّه ِ بَخيلٌ . ۱
۰.12767.عنه عليه السلام : المَعروفُ كَنزٌ فَانظُرْ عِندَ مَن تُودِعُهُ ، الاصطِناعُ ذُخرٌ فَارتَدْ عِندَ مَن تَضَعُهُ . ۲
۰.12768.عنه عليه السلام : لا خَيرَ في المَعروفِ إلى غَيرِ عَرُوفٍ . ۳
۰.12769.عنه عليه السلام : إذا أحسَنتَ عَلَى اللَّئيمِ و تَرَكَ بإحسانِكَ إلَيهِ . ۴
۰.12770.عنه عليه السلام : ظَلَمَ المَعروفَ مَن وَضَعَهُ في غَيرِ أهلِهِ . ۵
۰.12771.عنه عليه السلام : مَن أسدى مَعروفا إلى غَيرِ أهلِهِ ظَلَمَ مَعروفَهُ . ۶
۰.12772.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : أوحَى اللّه ُ تَعالى إلى موسى عليه السلام : كما تَدينُ تُدانُ ، و كما تَعمَلُ كذلكَ تُجزى ، مَن يَصنَعِ المَعروفَ إلَى امرِئِ السَّوءِ يُجزى شَرّا . ۷
۰.12766.امام على عليه السلام : براى كسى كه بيجا و به افراد نامستحق و نااهل نيكى مى كند، از اين نيكى، بهره اى نباشد، مگر ستايش فرومايگان و مدح نابكاران و سخن نادانان، كه تا وقتى به آنها نيكى كند گويند: چه دست بخشنده اى دارد! حال آن كه در جايى كه به خدا مربوط مى شود و در راه او بايد كمك كند، بخل مى ورزد.
۰.12767.امام على عليه السلام : خوبى، يك گنج است؛ پس، بنگر كه آن را به كه مى سپارى؛ احسان يك اندوخته است، پس، مراقب باش كه آن را نزد كه مى گذارى.
۰.12768.امام على عليه السلام : در خوبى كردن به كسى كه قدر شناس نباشد، هيچ خيرى نيست.
۰.12769.امام على عليه السلام : هر گاه به فرومايه نيكى كنى، در پاسخ به خوبى اى كه به او كردى، تو را بدى رساند.
۰.12770.امام على عليه السلام : كسى كه به نااهل احسان كند، به احسان ستم كرده است.
۰.12771.امام على عليه السلام : هر كس به آن كه لايق خوبى نيست خوبى كند، به خوبى و احسان خود ستم كرده است.
۰.12772.امام صادق عليه السلام : خداوند متعال به موسى عليه السلام وحى فرمود: از هر دست بدهى از همان دست پس مى گيرى و هر گونه عمل كنى، به همان سان پاداش مى گيرى؛ هر كس به آدم بد، خوبى كند پاداش بد مى بيند.
1.نهج البلاغة : الخطبة ۱۴۲.
2.غرر الحكم : ۱۵۳۹ ـ ۱۵۴۰.
3.غرر الحكم : ۱۰۸۸۱.
4.غرر الحكم : ۴۰۸۹.
5.غرر الحكم : ۶۰۶۳.
6.غرر الحكم : ۸۵۴۷.
7.بحار الأنوار : ۷۴/۴۱۲/۲۶.