2917

المُعانَقَةُ

۰.14526.الإمامُ الباقرُ و الإمامُ الصّادقُ عليهما السلام: أيُّما مُؤمِنٍ خَرَجَ إلى أخيهِ يَزورُهُ عارِفا بِحَقِّهِ كَتَبَ اللّه ُ لَهُ بِكُلِّ خُطوَةٍ حَسَنَةً ، و مُحِيَت عَنهُ سَيِّئَةٌ ، و رُفِعَت لَهُ دَرَجَةٌ ، و إذا طَرَقَ البابَ فُتِحَت لَهُ أبوابُ السَّماءِ ، فإذا التَقَيا و تَصافَحا و تَعانَقا أقبَلَ اللّه ُ عَلَيهِما بِوَجهِهِ . ^۱

۰.14527.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ المُؤمِنَينَ إذا اعتَنَقا غَمَرَتهُما الرَّحمَةُ ، فإذا التَزَما لا يُريدانِ بِذلِكَ إلاّ وَجهَ اللّه ِ ، و لا يُريدانِ غَرَضا مِن أغراضِ الدّنيا ، قيلَ لَهُما : مَغفورا لَكُما ، فَاستَأنِفا . ^۲

۰.14528.عنه عليه السلام : إنَّ مِن تَمامِ التَّحِيَّةِ لِلمُقيمِ المُصافَحَةَ، و تَمامُ التَّسليمِ عَلَى المُسافِرِ المُعانَقَةُ . ^۳

2917

معانقه

۰.14526.امام باقر و امام صادق عليهما السلام : هر مؤمنى كه براى ديدن برادر خود بيرون رود و به حقّ او آشنا باشد، خداوند براى هر گامى كه برمى دارد يك ثواب برايش بنويسد و يك گناه از او پاك كند و يك درجه بالا برده شود و چون درِ خانه اش را بكوبد، درهاى آسمان به رويش گشوده گردد و چون با هم رو به رو شوند و دست دهند و يكديگر را در آغوش كشند، خدا رويش را به آنها كند.

۰.14527.امام صادق عليه السلام : هر گاه دو مؤمن معانقه كنند غرق رحمت شوند و هر گاه، به خاطر خداوند، و نه براى غرضى از اغراض دنيوى، يكديگر را در آغوش كشند، به آنها گفته شود : آمرزيده شديد، عمل را از سر گيريد (اعمال بد گذشته شما پاك شد، اعمال خود را دوباره آغاز كنيد).

۰.14528.امام صادق عليه السلام : تحيّتِ كامل به شخصى كه مقيم است (از سفرى برنگشته) دست دادن با اوست و سلامِ كامل براى آن كه از سفر باز آمده معانقه كردن با اوست.