۰.21934.عنه صلى الله عليه و آله : عِدَةُ المُؤمنِ أخذٌ بِاليَدِ . ^۱

۰.21935.عنه صلى الله عليه و آله : الواعِدُ بِالعِدَةِ مِثلُ الدَّينِ أو أشَدُّ . ^۲

۰.21936.عنه صلى الله عليه و آله : وَأْيُ ^۳ المُؤمنِ حَقٌّ واجِبٌ . ^۴

۰.21937.عنه صلى الله عليه و آله : إنَّ العِدَةَ عَطيَّةٌ . ^۵

۰.21938.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ما باتَ لِرجُلٍ عِندي مَوعِدٌ قَطُّ فباتَ يَتمَلمَلُ على فِراشِهِ لِيَغدوَ بِالظَّفَرِ بحاجَتِهِ ، أشَدَّ مِن تَمَلمُلي على فِراشي حِرصا علَى الخُروجِ إلَيهِ مِن دَينِ عِدَتِهِ ، و خَوفا مِن عائقٍ يُوجِبُ الخُلفَ ؛ فإنّ خُلفَ الوَعدِ لَيسَ مِن أخلاقِ الكِرامِ . ^۶

۰.21939.عنه عليه السلام : وَعدُ الكَريمِ نَقدٌ و تَعجيلٌ ، وَعدُ اللَّئيمِ تَسويفٌ و تَعليلٌ . ^۷

۰.21940.عنه عليه السلام : المَنعُ الجَميلُ أحسَنُ مِن الوَعدِ الطَّويلِ . ^۸

۰.21934.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : وعده مؤمن، نقد (قطعى) است.

۰.21935.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : و عده اى كه داده مى شود، مانند دَين، يا مهمتر از آن است.

۰.21936.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : وعده مؤمن، يك حقّ واجب [به گردن او ]است.

۰.21937.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : وعده، يك عطيّه و دهِش است.

۰.21938.امام على عليه السلام : بى قرارى شبانه مردى در بسترش كه به او و عده اى داده ام، تا صبح شود و به مرادش برسد بيشتر از بى قرارى من در بسترم نيست كه جوش مى زنم صبح شود و از دَين و عده اى كه به او داده ام بيرون آيم و از ترس اينكه مبادا مانعى باعث خُلف وعده شود؛ زيرا كه خلف وعده از خصلت هاى كريمان نيست.

۰.21939.امام على عليه السلام : وعده شخص بزرگوار، نقد و فورى است. وعده شخص فرومايه با سر دواندن و بهانه تراشى همراه است.

۰.21940.امام على عليه السلام : جواب كردن كسى با روى خوش، نيكوتر از وعده دير انجام است.