۰.22013.عنه عليه السلام : إيّاكُم و النَّظرَةَ ؛ فإنّها تَزرَعُ في القُلوبِ الشَّهوَةَ ، و كَفى بِها لِصاحِبِها فِتنَةً . ^۱

۰.22014.عنه عليه السلام : طوبى لِمَن جَعَلَ بَصَرَهُ في قَلبهِ ، و لَم يَجعَلْ قَلبَهُ في نَظَرِ عَينِهِ ، لا تَنظُروا في عُيوبِ النّاسِ كالأربابِ ، و انظُروا في عُيوبِهِم كهَيئَةِ عَبيدِ النّاسِ ، إنّما النّاسُ رجُلانِ : مُبتلىً و مُعافىً ، فارحَموا المُبتلى ، و احمَدوا اللّه َ علَى العافِيَةِ . ^۲

۰.22015.عنه عليه السلام : يا بَني إسرائيلَ، أ مَا تَستَحيونَ مِن اللّه ِ ؟ ! إنّ أحَدَكُم لا يَسُوغُ لَهُ شَرابُهُ حتّى يُصَفِّيَهِ مِن القَذى ^۳ ، و لا يُبالِي أن يَبلُغَ أمثالَ الفِيَلَةِ مِن الحَرامِ ! أ لَم تَسمَعوا أنّهُ قِيلَ لَكُم في التَّوراةِ : صِلُوا أرحامَكُم ، و كافِئوا أرْحامَكُم ؟! و أنا أقولُ لَكُم : صِلوا مَن قَطَعَكُم ، و اعطَوا مَن مَنَعَكُم ، و أحسِنوا إلى مَن أساءَ إلَيكُم ، و سَلِّموا على مَن سَبَّكُم ، و أنصِفوا مَن خاصَمَكُم ، و اعفُوا عَمَّن ظَلَمَكُم ، كما أنّكُم تُحِبّونَ أن يُعفى عَن إساءتِكُم فاعتَبِروا بعَفوِ اللّه ِ عَنكُم . أ لاَ تَرَونَ أنّ شَمسَهُ أشرَقَت علَى الأبرارِ و الفُجّارِ مِنكُم ، و أنّ مَطرَهُ يَنزِلُ علَى الصّالِحينَ و الخاطِئينَ مِنكُم ؟!فإن كُنتُم لا تُحِبّونَ إلاّ مَن أحَبَّكُم و لا تُحسِنونَ إلاّ إلى مَن أحسَنَ إلَيكُم و لا تُكافِئونَ إلاّ مَن أعطاكُم فما فَضلُكُم إذا على غَيرِكُم ؟! و قَد يَصنَعُ هذا السُّفَهاءُ الّذينَ لَيسَت عِندَهُم فُضُولٌ و لا لَهُم أحلامٌ ، و لكنْ إن أرَدتُم أن تَكونوا أحِبّاءَ اللّه ِ و أصفِياءَ اللّه ِ فأحسِنوا إلى مَن أساءَ إلَيكُم ، و اعفُوا عَمَّن ظَلَمَكُم ، و سَلِّموا على مَن أعرَضَ عَنكُم،اسمَعوا قَولي،و احفَظوا وَصِيَّتي، و ارعَوا عَهدي كَيما تَكُونوا عُلَماءَ فُقَهاءَ . ^۴

۰.22013.عيسى عليه السلام : از نگاه [بد] بپرهيزيد كه آن بذر شهوت در دل ها مى افشاند و همين براى به گناه افكندن نگاه كننده بس است.

۰.22014.عيسى عليه السلام : خوشا كسى كه ديده خود را در دلش قرار دهد و دلش را در نگاه ديده اش جاى ندهد. به عيب هاى مردم چونان اربابان منگريد، بلكه به عيب هاى آنان با حالت غلامان بنگريد. مردم در حقيقت دو دسته اند: بلا زده و گرفتار، و بى بلا و آسوده از گرفتارى. پس به بلا زده رحم كنيد و بر عافيت، خدا را سپاس گوييد.

۰.22015.عيسى عليه السلام : اى بنى اسرائيل! از خدا شرم نمى كنيد؟! هر يك از شما نوشيدنى خود را گوارا نمى يابد، مگر آنگاه كه خاشاك از آن برگيرد، اما از اينكه لقمه حرامى به اندازه ماده فيلى ببلعد باكى ندارد! مگر نشنيده ايد كه در تورات به شما گفته شده است: صله ارحام كنيد و به خويشاوندانتان پاداش دهيد؟ و من به شما مى گويم: با كسى كه از شما بريده است، پيوند برقرار كنيد و به كسى كه از شما دريغ كرده است عطا كنيد و به آنكه به شما بدى كرده است، خوبى كنيد و به كسى كه شما را دشنام مى دهد، سلام گوييد و با كسى كه با شما خصومت مى ورزد، انصاف ورزيد و از كسى كه به شما ستم كرده است درگذريد، چنان كه دوست داريد از بد كردارى شما درگذرند، از گذشت خداوند نسبت به خودتان عبرت گيريد. آيا نمى بينيد كه آفتابِ خداوند بر نيك و بد شما مى تابد و بارانش بر نيكوكار و گنهكار شما مى بارد؟ اگر شما جز دوستدار خود را دوست نداشته باشيد و جز به آنكه به شما نيكى كرده است، نيكى نكنيد و جز به آنكه به شما عطا كرده است عطا نكنيد، پس چه فضيلتى بر ديگران داريد؟ نابخردان نيز، كه نه فضيلتى دارند و نه خرد و درايتى، اين كارها را مى كنند. اما اگر مى خواهيد دوستان و برگزيدگان خدا باشيد، به كسى كه بر شما بدى كرده است خوبى كنيد و از كسى كه به شما ستم كرده است درگذريد و به كسى كه از شما روى گردانده است، سلام كنيد؛ گفته مرا بشنويد و سفارشم را به گوش سپاريد و توصيه ام را به كار بنديد، تا دانايانى فهميده باشيد.