3471

ما يُفَضَّلُ مِنَ السُّكوتِ عَلَى الكَلامِ

۰.18035.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : السُّكوتُ خَيرٌ مِن إملاءِ الشَّرِّ ، و إملاءُ الخَيرِ خَيرٌ مِن السُّكوتِ . ^۱

۰.18036.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : صَمتٌ يُكسِبُكَ الوَقارَ خَيرٌ مِن كلامٍ يَكسُوكَ العارَ . ^۲

۰.18037.عنه عليه السلام : صَمتٌ يُعقِبُكَ السَّلامَةَ خَيرٌ مِن نُطقٍ يُعقِبُكَ المَلامَةَ . ^۳

۰.18038.عنه عليه السلام : صَمتٌ يَكسُوكَ الكرامَةَ خَيرٌ مِن قَولٍ يُكسِبُكَ النَّدامَةَ . ^۴

۰.18039.عنه عليه السلام : الخَرَسُ خَيرٌ مِن الكَذِبِ . ^۵

۰.18040.عنه عليه السلام : الحَصَرُ خَيرٌ مِن الهَذَرِ . ^۶

3472

سُكوتُ أولِياءِ اللّه ِ

۰.18041.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ أولياءَ اللّه ِ سَكَتوا فكانَ سُكوتُهُم ذِكرا ، و نَظَرُوا فكانَ نَظَرُهُم عِبرَةً ، و نَطَقُوا فكانَ نُطقُهُم حِكمَةً . ^۷

۰.18042.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ للّه ِِ عِبادا كَسَرَت قُلوبَهُم خَشيَتُهُ فَأسكَتَتهُم عنِ المَنطِقِ ، و إنّهُم لَفُصَحاءُ عُقَلاءُ ، يَستَبِقُونَ إلَى اللّه ِ بالأعمالِ الزَّكيَّةِ، لا يَستَكثِرُونَ لَهُ الكثيرَ ، و لا يَرضَونَ لَهُم مِن أنفُسِهم بالقَليلِ . ^۸

3471

خاموشى اى كه بر سخن برترى دارد

۰.18035.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خاموشى، بهتر از املا كردن بدى [بر فرشتگان كاتب اعمال ]است و املا كردن خوبى، بهتر از خاموشى است.

۰.18036.امام على عليه السلام : خاموشى اى كه تو را وقار بخشد، بهتر از سخن گفتنى است كه جامه عار بر تو پوشد.

۰.18037.امام على عليه السلام : خاموشى اى كه براى تو سلامت در پى آورد، بهتر از گفتارى است كه برايت ملامت به بار نشاند.

۰.18038.امام على عليه السلام : خاموشى اى كه جامه كرامت بر تو پوشاند، بهتر از سخنى است كه برايت ندامت آورد.

۰.18039.امام على عليه السلام : گنگ و لال بودن، بهتر از دروغ گفتن است.

۰.18040.امام على عليه السلام : ناتوانى در سخن گفتن، بهتر از ياوه گويى است.

3472

خاموشى اولياى خدا

۰.18041.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا اولياى خدا، خاموش مى شوند و خاموشى شان، ياد [خداست] و مى نگرند و نگاهشان، عبرت [گرفتن] است و سخن مى گويند و سخنشان، حكمت است.

۰.18042.امام على عليه السلام : خدا را بندگانى است كه ترس و خشيتِ از او دلهايشان را شكسته و زبانشان را از گفتار فرو بسته است، در حالى كه مردمانى سخنور و خردمندند. با كارهاى پاك به سوى خداوند پيشى مى گيرند، عملِ بسيار را در پيشگاه خدا، زياد نمى شمارند و به عملِ اندكِ خود، رضايت نمى دهند.