۰.5718.عنه عليه السلام : عُنوانُ العَقلِ مُداراةُ النّاسِ . ^۱

۰.5719.عنه عليه السلام : مُداراةُ الرِّجالِ مِن أفضَلِ الأعمالِ . ^۲

۰.5720.عنه عليه السلام : لَيسَ الحَكيمُ مَن لَم يُدارِ مَن لا يَجِدُ بُدّاً مِن مُداراتِهِ . ^۳

۰.5721.الإمامُ الحسنُ عليه السلام : التَّجَرُّعُ لِلغُصَّةِ ، و مُداهَنَةُ الأعداءِ . ^۴

۰.5722.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : فِي التَّوراةِ مَكْتوبٌ فيما ناجَى اللّه ُ عزّ و جلّ بِه موسَى بنَ عِمرانَ عليه السلام : يا موسى ، اُكتُمْ مَكتومَ سِرّي في سَريرَتِكَ ، و أظهِرْ في عَلانِيَتِكَ المُداراةَ عَنّي لِعَدُوّي و عَدُوِّكَ مِن خَلْقي ، و لا تَستَسِبَّ لي عِندَهُم بِإظهارِ مَكتومِ سِرّي فَتُشرِكَ عَدُوَّكَ و عَدُوّي في سَبّي . ^۵

۰.5723.المحاسن عن أبي بَكرٍ الحَضرَميِّ: قالَ عَلقَمَةُ أخي لِأبي جَعفَرٍ عليه السلام : إنّ أبا بَكرٍ قالَ : يُقاتِلُ النّاسُ في عَليٍّ ، فَقالَ لي أبو جَعفَرٍ عليه السلام : إنّي أراكَ لَو سَمِعتَ إنسانا يَشتِمُ عَليّاً فاستَطَعتَ أن تَقطَعَ أنفَهُ فَعَلْتَ . قُلتُ : نَعَم ، قالَ : فَلا تَفعَلْ . ثُمَّ قالَ : إنّي لَأَسمَعُ الرَّجُلَ يَسُبُّ عَليّاً و أستَتِرُ مِنهُ بِالسّارِيَةِ ، فَإذا فَرَغَ أتَيتُهُ فَصافَحتُهُ . ^۶

۰.5718.امام على عليه السلام : مدارا كردن با مردم، سر لوحه خِرد است .

۰.5719.امام على عليه السلام : مدارا كردن با مردمان، از بهترين كارهاست .

۰.5720.امام على عليه السلام : فرزانه نيست آن كه مدارا نكند با كسى كه چاره اى جز مدارا كردن با او نيست .

۰.5721.امام حسن عليه السلام فرمود : جام اندوه را جرعه جرعه نوشيدن و سازش و نرمى با دشمنان .

۰.5722.امام باقر عليه السلام : از جمله نجواهاى خداوند عزّ و جلّ با موسى بن عمران كه در تورات نوشته شده است [اين است كه] : اى موسى! رازِ پنهانِ مرا در دل خويش نهان دار و در آشكار با دشمن من و دشمن خودت مدارا كن و با فاش كردن رازِ نهان من، باعث ناسزاگويى آنان به من مشو، كه در آن صورت در ناسزاگويى به من، با دشمن من و دشمن خودت شريك گشته اى .

۰.5723.المحاسن : برادرم علقمه به امام باقر عليه السلام عرض كرد كه من مى گويم : براى على، با مردم بايد جنگيد . امام باقر عليه السلام به من فرمود : به نظرم اگر تو بشنوى كه كسى على عليه السلام را دشنام مى دهد و بتوانى بينى اش را قطع كنى، اين كار را مى كنى. عرض كردم : آرى . حضرت فرمود : امّا اين كار را مكن . سپس فرمود : من مى شنوم كسى به على ناسزا مى گويد . از او در پناه ستونى پنهان مى شوم و چون ناسزا گوييهايش تمام شد ، پيش او مى روم و با وى دست مى دهم .