۰.13096.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : اُبذُلْ لأِخيكَ دَمَكَ و مالَكَ ، و لِعَدُوِّكَ عَدلَكَ و إنصافَكَ ، و لِلعامَّةِ بِشرَكَ و إحسانَكَ . ^۱

۰.13097.عنه عليه السلام : اُبذُلْ لِصَديقِكَ نُصحَكَ ، و لِمَعارِفِكَ مَعونَتَكَ ، و لِكافَّةِ النّاسِ بِشرَكَ . ^۲

۰.13098.عنه عليه السلام : صاحِـبِ الإخوانَ بالإحسانِ ، و تَغَمَّدْ ذُنوبَهُم بِالغُفرانِ . ^۳

۰.13099.عنه عليه السلام : اِصحَبِ السُّلطانَ بِالحَذَرِ ، و الصَّديقَ بِالتّواضُعِ و البِشرِ ، و العَدُوَّ بِما تَقومُ بِهِ عَلَيهِ حُجَّتُكَ . ^۴

۰.13100.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله بَينا هُوَ ذاتَ يَومٍ عِندَ عائشَةَ إذ ^۵ استَأذَنَ عَلَيهِ رَجُلٌ ، فقالَ رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : بِئسَ أخو العَشيرَةِ ! فقامَت عائشةُ فدَخَلَتِ البَيتَ و أذِنَ رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله لِلرَّجل ، فلَمّا دَخَلَ أقبَلَ عَلَيهِ بِوَجهِهِ و بِشرِهِ [ إلَيهِ] يُحَدِّثُهُ ، حتّى إذا فَرَغَ و خَرَجَ مِن عِندِهِ قالَت عائشَةُ : يا رسولَ اللّه ِ ، بَينا أنتَ تَذكُرُ هذا الرَّجُلَ بِما ذَكَرتَهُ بِهِ إذ أقبَلتَ عَلَيهِ بِوَجهِكَ و بِشرِكَ ! فقالَ رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله عِندَ ذلكَ : إنَّ مِن شَرِّ عِبادِ اللّه ِ مَن تُكرَهُ مُجالَسَتُهُ لِفُحشِهُ . ^۶

۰.13096.امام على عليه السلام : جان و مالت را فداى برادر خود كن و عدل و انصافت را نثار دشمنت و خوشرويى و احسانت را به عموم مردم ببخش.

۰.13097.امام على عليه السلام : به دوستِ خود، خيرخواهى و يكرنگى ات را ببخش و به آشنايان خود يارى ات را و به عموم مردم خوش رويى ات را.

۰.13098.امام على عليه السلام : با برادران به نيكى رفتار كن و گناهان آنان را با گذشت بپوشان.

۰.13099.امام على عليه السلام : با قدرتمند محتاطانه رفتار كن و با دوستان به فروتنى و خوشرويى و با دشمن به گونه اى كه حجّت تو بر او تمام شود (بهانه و دستاويزى براى دشمنى او باقى نماند).

۰.13100.امام صادق عليه السلام : روزى پيامبر صلى الله عليه و آله نزد عايشه بود كه مردى اجازه ورود خواست. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: چه خويشاوند بدى! عايشه برخاست و به اتاق رفت. رسول خدا صلى الله عليه و آله به آن مرد اجازه ورود داد. چون مرد داخل شد رسول خدا صلى الله عليه و آله با خوشرويى با او به صحبت كردن پرداخت تا آن كه صحبتهايش تمام شد و بيرون رفت. عايشه عرض كرد: اى رسول خدا! با اين كه آن حرف را درباره اين مرد زدى، باز با خوشرويى با او برخورد كردى ؟! رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: از بدترين بندگان خدا كسى است كه به سبب رفتار زشتش، همنشينى با وى ناخوشايند باشد.