۱۲۴.امام سجّاد عليه السلام ـ در دعاى خويش به هنگام ورود ماه رمضان ـ :خداوندا!... ما را بر روزه دارىِ اين ماه يارى كن ، با نگه داشتن اعضا از نافرمانى ات و به كارگيرى آنها در آنچه خشنودت مى سازد ، تا آن كه با گوش هايمان به بيهوده گوش نسپاريم و با چشم هايمان به بازيچه نشتابيم و دستان خويش را به آنچه ممنوع است ، نگشاييم و با گام هايمان ، به سوى آنچه حرام است ، راه نپوييم ، و تا آن كه شكممان جز از آنچه حلال كرده اى ، پُر نشود و زبان هايمان جز به آنچه فرموده اى ، گويا نشود و خود را جز در آنچه ما را به پاداش تو نزديك مى سازد ، به زحمت نيفكنيم و جز به آنچه از كيفرت باز مى دارد ، نپردازيم.
۱۲۵.امام صادق عليه السلام:هر گاه روزه گرفتى ، گوش و چشم و شهوت و زبانت هم روزه باشند ، و چشمت را از آنچه نگاه به آن حلال نيست و گوشَت را از آنچه شنيدنش حلال نيست و زبانت را از دروغ و دشنام ، حفظ كن .
۱۲۶.امام صادق عليه السلام:روزه ماه رمضان ، در هر سال ، واجب است و كمترين چيزهايى كه وجوب روزه اش با آنها به كمال مى رسد ، تصميم قلبى مؤمن است (كه آن را با نيّت راست ، روزه بدارد) و در تمام روز ، خوردن و آشاميدن و آميزش را ترك كند و در روزه اش تلاش خود را در نگهدارى همه اعضايش از حرام هاى الهى قرار دهد و با همه اينها به خداوند ، تقرّب بجويد. پس اگر چنين كند ، واجبِ اين ماه را ادا كرده است.
۱۲۷.سعد السعود:از سنّت هاى ادريس عليه السلام است كه: «چون وارد روزه شديد ، جان هايتان را از هر آلودگى و پليدى اى پاك سازيد ، و با دل هاى خالص ، صاف و پاك از انديشه هاى بد و خطوراتِ ناپسند ، براى خدا روزه بگيريد؛ همانا خداوند ، دل هاى آلوده و نيّت هاى خراب را تباه مى سازد . و همراه با روزه بودنِ دهان هايتان از خوردنى ها ، اعضايتان هم از گناهان ، روزه باشند؛
چرا كه خداوند از اين كه تنها از غذاها روزه دار باشيد ، از شما خشنود نمى شود؛ ليكن از همه زشتى ها و ناپسندى ها پرهيز كنيد».
