۳۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى على! هر كس تو را دوست بدارد ، مرا دوست داشته است و هر كس مرا دوست بدارد ، خدا را دوست داشته است و هر كس خدا را دوست بدارد ، خدا هم او را دوست مى دارد ، و بر خدا سزاوار است ( / حق دارد) كه دوستانش را در بهشت ، جاى دهد .
اى على! هر كس تو را دشمن بدارد ، مرا دشمن داشته است و هر كس مرا دشمن بدارد ، خدا را دشمن داشته است و هر كس خدا را دشمن بدارد ، خدا نيز او را دشمن مى دارد و لعنتش مى كند و بر خدا سزاوار است (/ حق دارد) كه روز قيامت ، او را در ايستگاه كينه ورزان ، نگه دارد . نه توبه اى از او پذيرفته مى شود ، نه فديه اى و نه پناه خواستنى .

۳۸.امام على عليه السلام :اگر با اين شمشيرم بر بينى مؤمن ، فرو كوبم تا مرا دشمن بدارد ، دشمنم نخواهد داشت و اگر همه دنيا را به پاى منافق بريزم تا مرا دوست بدارد ، دوستم نخواهد داشت ، و اين ، از آن روست كه قضا [بر اين امر] جارى گشت و بر زبان پيامبر اُمّى صلى الله عليه و آله گذشت . او فرمود : «اى على! هيچ مؤمنى با تو دشمنى نمى ورزد و هيچ منافقى ، دل به دوستىِ تو نمى سپارد» .

۳۹.سنن الترمذىـ به نقل از ابو سعيد خُدْرى ـ :ما گروه انصار ، منافقان را از دشمنى شان نسبت به على بن ابى طالب مى شناختيم .

۴۰.امام حسين عليه السلام :ما در روزگار پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، منافقان را جز از طريق دشمنى شان
نسبت به على و فرزندان او عليه السلام نمى شناختيم .

ر . ك : دانش نامه امير المؤمنين عليه السلام : ج 12 ص 295 (بخش پانزدهم : دشمنى با امام على عليه السلام ) .