۰.11617.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : هُوَ الرَّجُلُ يَأتِي السُّلطانَ فَيُحِبُّ بَقاءَهُ إلى أن يُدخِلَ يَدَهُ إلى كِيسِهِ فَيُعطِيَهُ . ^۱

۰.11618.عنه عليه السلام : مَن أعانَ ظالِما على مَظلومٍ لَم يَزَلِ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ علَيهِ ساخِطا حتّى يَنزِعَ عن مَعُونَتِهِ . ^۲

۰.11619.عنه عليه السلام : مَن سَوَّدَ اسمَهُ في دِيوانِ وُلدِ فُلانٍ حَشَرَهُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ يَومَ القِيامَةِ خِنزيرا . ^۳

۰.11620.عنه عليه السلام : العامِلُ بِالظُّلمِ و المُعينُ لَهُ و الرَّاضِي بهِ شُرَكاءُ ثَلاثَتُهُم . ^۴

۰.11621.عنه عليه السلام : يا نَوفُ ، إن سَرَّكَ أن تَكونَ مَعي يَومَ القِيامَةِ فلا تَكُن للظالِمِينَ مُعِينا . ^۵

۰.11622.عنه عليه السلام : ما اُحِبُّ أنّي عَقَدتُ لَهُم عُقدَةً أو وَكَيتُ لَهُم وِكاءً و إنّ لي ما بينَ لابَتَيها ، لا و لا مُدَّةً بِقَلَمٍ ! إنَّ أعوانَ الظَّلَمَةِ يَومَ القِيامَةِ في سُرادِقٍ من نارٍ حتّى يَحكُمَ اللّه ُ بينَ العِبادِ . ^۶

۰.11617.امام صادق عليه السلام فرمود : هر كه نزد سلطان رود و آرزو داشته باشد او همين قدر زنده بماند كه دستش را در جيب خود برد و چيزى به وى دهد ، به ستمگر متمايل شده است .

۰.11618.امام صادق عليه السلام : هر كه ستمگرى را در برابر ستمديده اى يارى رساند ، پيوسته خداوند عزّ و جلّ بر او خشمگين باشد ، تا آن گاه كه از كمك به ستمگر دست بردارد .

۰.11619.امام صادق عليه السلام : هر كه نام خود را در ديوان فرزندان فلانى (عباسيان) بنويسد ، خداوند عزّ و جلّ روز قيامت او را به صورت خوك محشور كند .

۰.11620.امام صادق عليه السلام : ستمگر و يارى دهنده او و كسى كه به ستم او راضى باشد، هر سه در ستم شريكند .

۰.11621.امام صادق عليه السلام فرمود : اى نوف! اگر خوش دارى كه روز قيامت با من باشى ، ياور ستمگران مباش .

۰.11622.امام صادق عليه السلام فرمود : من خوش ندارم براى ستمگران حتى گرهى ببندم ، يا سر مشكى را محكم كنم ، گر چه از شرق تا غرب عالم را به من دهند و حتى قلمى را برايشان در مركّب زنم! همانا ياران ستمگران روز قيامت در چادرى از آتش به سر برند ، تا آن كه خداوند در ميان بندگان داورى كند .