در شناخت مصنِّف

1.همان جا .

2.منابع خود را پس از اين و به ترتيب عصر تأليف ، ياد خواهيم كرد .

3.نسب او را در بالاتر از موسى ، ابن جوزى و ابن كثير و ابن الفُوَطى و عمر بن محمّد نسفى و فخر الدين رازى آورده اند .

4.در منابع ، «نزيل سمرقند» يا «المحدّث بسمرقند» آمده است .

5.اين لقب ، در مقدّمه نسخه عيون الأخبار به وى نسبت داده شده است . گفتنى است اگرچه نام او را بجز در الشجرة المباركة ، در كتب انساب طالبيان و طبقات نقباى هاشميان نيافتيم ، امّا ملقّب بودن او به «السيد الكبير» و «الشريف» و فرزندش به «سيّد السادات» و «سيّد بغداد» و «مِن كبار الشرفاء» ، گوياى آن است كه وى ، دست كم نقابت علويان را و حدّاقل در يك شهر يا منطقه به عهده داشته است (ر .ك : سيرأعلام النبلاء ، ج۱۴ ، ص۵۱ و ۵۲ ؛ الوافى بالوفيات ، ج۹ ، ص۲۸۹) . نقابت او در سمرقند ، قطعى است (الشجرة المباركة ، ص۱۷۴) . باز ، گفتنى است كه اطلاق لفظ «شريف» برنقيبان بنى هاشم ، در دوره عبّاسيان و از روزگار شريف مرتضى (۳۵۵ . ۴۳۶ق) و برادرش شريف رضى (۳۵۹ . ۴۰۶ق) رواج يافت و پيش از اين دو ، سابقه نداشته است (ر .ك : أنساب الأشراف ، تحقيق : محمود الفردوس العظم ، ص«ج») .