1.اين دو راوى ، مؤلف السياق و پدر وى هستند (ر .ك : المنتخب ، ص۵۵ و ۵۸) . عبدالغافر ، بسيارى از راويان او را ياد كرده است (ر .ك : المنتخب ، الطبقة الثالثة) .

2.طبقات الشافعية الكبرى ، ج۷ ، ص۲۵۰ (ش۹۵۱) : « . . . وسمع بسرخس أباالحسن محمّد بن محمّد بن زيدالعلوي» .

3.القند في ذكر علماء سمرقند ، ص۳۸۳ (ش۶۴۲) و ص۴۸۹ (ش ۸۵۰) وص ۵۶۷ (ش ۹۹۶) وص ۵۶۷ (ش۹۹۷) . چهار راوى اخير ، از اين منبع ذكر شدند ؛ اما استقصاى ما در اين كتاب ، تام نبوده است .

4.الجواهر المضيئة في طبقات الحنفية ، ج۱ ، ص۴۱۲ : « . . . سمع من أبي الحسن محمّد بن محمّد بن زيدالحسني نزيل سمرقند» . احتمالاً «الحسنى» تصحيف «الحسينى» است .

5.همان ، ج۳ ، ص۱۹۱ . سُرخَكَت از روستاهاى ناحيه غَرجستان سمرقند است .

6.منبع ما براى روايت اين سه تن از شريف بغدادى ، معجم البلدان ياقوت حموى است : ج۲ ، ص۴۰۶ ذيل «خَوْسْت» ؛ ج۴ ، ص۲۴۱ ذيل «فراب» ؛ ج۵ ، ص۲۴۴ ذيل «مِيْغَن» . گفتنى است ابوالفتح فرابى ممكن است همان ابوالفتح احمد بن حسين اديب سمرقندى باشد كه پيش تر ذكرش رفت ؛ چرا كه فراب ، از روستاهاى سمرقند است . خوست ، از روستاهاى ناحيه طخارستان بلخ و مِيغَن نيز از روستاهاى سمرقند است .