از پدر وى (محمّد بن زيد حسينى) ، شرح حالى در هيچ يك از منابع پيش گفته نيافتم ؛ جز آن كه مى دانيم :
يك) محدّث بوده و فرزندش از او روايت كرده و حديث شنيده است ؛ ۱
دو) در حديث ، صاحب تأليف بوده است ؛ ۲
سه) با عَلَم الهدى سيدِ مرتضى (م346ق) ، راوىِ مشتركى به نام : ابوالقاسم صاعد بن عُمر رَمْلى داشته است ؛ ۳
چهار) كنيه او نيز «ابوالمعالى» است ؛ ۴
پنج) تا ذى حجّه سال 468 ، در قيد حيات بوده وپيش از تأليف عيون الأخبار ، در گذشته است . ۵
*
درباره فرزند وى (اطهر بن محمّد) ، عبدالغافر فارسى و ذهبى و صَفَدى ، روايات مشابهى آورده اند كه در اين جا به روايت عبدالغافر ، بسنده مى كنيم :
1.به اين نكته ، در سطور نخست كتاب عيون الأخبار و نيز برگ ۴۱ از نسخه ، تصريح شده است .
2.همان جا . همچنين احتمال اندكى وجود دارد كه مؤلف مناقب أميرالمؤمنين عليّ (شناخته با عنوان : محمّد بن عليّ بن الحسين العلوي الشريف) ، همو باشد (ر .ك : طبقات أعلام الشيعة ، ج۵ ، ص۵۴) . نسخه اى از اين كتاب ، اخيرا به كتاب خانه آية اللّه مرعشى وارد شده است (ر .ك : فصل نامه ميراث شهاب ، ش۲۰ ، ص۱۴) .
3.ر .ك : معجم البلدان ، ج۲ ، ص۶۹ ذيل «رَمْلة» : «أبوالقاسم صاعد بن عُمر الرَّمليّ ، شيخٌ عالم . . . .» .
گفتنى است اين كه شيخ آقا بزرگ تهرانى محمّد بن زيد حسينى را در شمار اعلام شيعه آورده (طبقات أعلام الشيعة ، ج۵ ، ص۱۶۵) ، شايد ناشى از همين نكته (به اضافه نسب و لقب «حسينى» وى) باشد .
4.معجم البلدان ، ج۲ ، ص۶۹ .
5.به گواهى سطور نخست متن عيون الأخبار كه درپى مى آيد و نيز برگ ۴۱ از نسخه كه مى گويد : «قال السيّد : وسمعت والدي . رحمه اللّه . يقول : سمعت بعض شيوخنا . . .» .
