۰.14775.عنه عليه السلام : كَفى بِالمَرءِ جَهلاً أن يُنكِرَ علَى الناسِ ما يأتِي مِثلَهُ . ^۱

۰.14776.عنه عليه السلام : كَفى بِالمَرءِ جَهلاً أن يَجهَلَ عُيوبَ نَفسِهِ ، و يَطعَنَ عَلَى النّاسِ بِما لا يَستَطيعُ التَّحَوُّلَ عَنهُ . ^۲

۰.14777.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : كَفى بِالمَرءِ عَيبا أن يُبصِرَ مِنَ النّاسِ ما يَعمى عَنهُ عن نَفسِهِ ، أو يَنهى النّاسَ عَمّا لا يَستَطيعُ التَّحَوُّلَ عَنهُ ، و أن يُؤذِيَ جَليسَهُ فيما لا يَعنيهِ . ^۳

۰.14775.امام على عليه السلام : در نادانى آدمى همين بس كه از مردم بر كارى خرده گيرد كه خودش مانند آن را انجام مى دهد.

۰.14776.امام على عليه السلام : در نادانى آدمى همين بس كه عيبهاى خود را نداند و از مردم بر كارى خرده گيرد كه خود نمى تواند از آن دست بردارد.

۰.14777.امام باقر عليه السلام : آدمى را همين عيب بس كه از [ عيب هاى ]مردم ببيند آنچه را از خود نمى بيند، يا مردم را از چيزى نهى كند كه خودش نمى تواند از آن دست بردارد و همنشين خود را با چيزهاى بيهوده بيازارد.