۲۰۷۱.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ اللّهَ لَيَتعَهّدُ عبدَهُ المؤمنَ بأنواعِ البلاءِ كما يَتَعهّدُ أهلَ البيتِ سَيِّدُهم بِطُرَفِ الطَّعام . ^۱

۲۰۷۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إذا رأيتَ ربَّكَ يُوالي علَيكَ البلاءَ فاشْكُرْهُ، إذا رأيتَ ربَّكَ يُتابِعُ علَيكَ النِّعَمَ فاحْذَرْهُ . ^۲

۲۰۷۳.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ اللّهَ عزّ و جلّ لَيَتعاهَدُ المؤمنَ بالبلاءِ كما يَتعاهَدُ الرَّجُلُ أهلَهُ بالهَدِيّةِ مِن الغَيبةِ ، و يَحْميهِ الدُّنيا كما يَحْمي الطّبيبُ المريضَ . ^۳

۲۰۷۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :المَصائبُ مِنَحٌ مِن اللّهِ ، و الفَقرُ مَخزونٌ عندَ اللّهِ . ^۴

۲۰۷۵.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :لَن تَكونوا مؤمنينَ حتّى تَعُدّوا البلاءَ نِعمَةً و الرَّخاءَ مُصيبَةً ، و ذلكَ أنَّ الصَّبرَ عِند البلاءِ أعظَمُ مِن الغَفلةِ عندَ الرَّخاءِ . ^۵

۲۰۷۶.الإمامُ العسكريُّ عليه السلام :ما مِن بَلِيّةٍ إلاّ و للّهِ فيها نِعمَةٌ تُحيطُ بِها . ^۶

۲۰۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همچنان كه مرد خانه با خوراكى هاى نوبر ، خانواده خود را مى نوازد خداوند نيز بنده مؤمن خود را با انواع بلاها مى نوازد .

۲۰۷۲.امام على عليه السلام :هرگاه ديدى پروردگارت بلا از پى بلا بر تو نازل مى كند ، سپاسگزار او باش. و هرگاه ديدى نعمتهاى پروردگارت پياپى به تو مى رسد از او برحذر باش (بترس) .

۲۰۷۳.امام باقر عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ مؤمن را با بلا و سختى مى نوازد، همچنان كه مرد خانه با آوردن هديه از سفر، خانواده خود را مى نوازد، و او را از دنيا پرهيز مى دهد، همچنان كه پزشك بيمار را پرهيز مى دهد .

۲۰۷۴.امام صادق عليه السلام :مصيبتها، هديه هايى هستند از سوى خداوند، و فقر، در خزانه خدا نگهدارى مى شود [و آن را جز به بندگان خاصّش نمى دهد] .

۲۰۷۵.امام كاظم عليه السلام :شما هرگز مؤمن نيستيد مگر آن كه بلا و گرفتارى را نعمت شماريد و آسايش و رفاه را مصيبت؛ زيرا صبر بر بلا و گرفتارى ارزشمندتر است از غفلت به هنگام آسايش و خوشى.

۲۰۷۶.امام عسكرى عليه السلام :هيچ گرفتارى و بلايى نيست مگر آن كه نعمتى از خداوند آن را در ميان گرفته است.