(انظر) الذنب : باب 1391.
الحدود : باب 751.

413

البَلاءُ عَلامَةُ مَحَبَّةِ اللّهِ سُبحانَهُ

۲۰۹۵.بحار الأنوار عن رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إذا أحَبَّ اللّهُ عبدا ابْتَلاهُ ، فإذا أحَبّهُ اللّهُ الحُبَّ البالِغَ افْتَناهُ . قالوا : و ما افْتِناؤهُ؟ قالَ : لا يَتْرُكُ لهُ مالاً و ولَدا . ^۱

۲۰۹۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ اللّهَ تباركَ و تعالى إذا أحَبَّ عبدا غَتَّهُ بالبلاءِ غَتّا و ثَجَّهُ بالبلاءِ ثَجّا ، فإذا دعاهُ قالَ : لَبَّيكَ عبدي ، لَئنْ عَجّلْتُ لكَ ما سَألتَ إنّي على ذلكَ لَقادرٌ، و لكنِ ادَّخَرْتُ لكَ، فما ادَّخَرتُ لكَ خيرٌ لكَ . ^۲

۲۰۹۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ و عندَه سديرٌ ـ: إنَّ اللّهَ إذا أحَبَّ عبدا غَتَّهُ بالبلاءِ غَتّا ، و إنّا و إيّاكُم يا سديرُ لَنُصبِحُ بهِ و نُمْسي . ^۳

413

بلا ، نشانه محبّت خداوند سبحان

۲۰۹۵.بحار الأنوار :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، مبتلايش مى گرداند و چون فراوان دوستش بدارد او را به فنا مى كشاند. عرض كردند: چگونه او را به فنا مى كشاند؟ فرمود: مال و فرزندى برايش باقى نمى گذارد.

۲۰۹۶.امام باقر عليه السلام :هرگاه خداوند تبارك و تعالى بنده اى را دوست داشته باشد، او را در غرقاب بلا فرو مى برد و باران بلا بر سر او فرو مى ريزد و چون او خدا را بخواند، مى فرمايد: لبّيك بنده من ؛ اگر بخواهم خواسته ات را زود برآورده سازم مى توانم، اما آن را براى تو مى اندوزم و آنچه برايت بيندوزم، تو را بهتر است.

۲۰۹۷.امام صادق عليه السلامـ در حضور سدير ـفرمود : خداوند هرگاه بنده اى را دوست بدارد او را در بلا غوطه ور مى سازد. اى سدير! ما و شما روز و شبمان را با بلا سپرى مى كنيم.