۲۱۳۷.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :تقولُ ثلاثَ مرّاتٍ، إذا نَظَرتَ إلى المُبتلى مِن غيرِ أنْ تُسمِعَهُ : الحمدُ للّهِ الّذي عافاني مِمّا ابتلاكَ بهِ و لو شاءَ فعلَ . مَن قالَ ذلكَ لَم يُصِبْهُ ذلكَ البلاءُ أبدا . ^۱

۲۱۳۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إذا رأيتَ الرَّجُلَ قدِ ابْتُلِي و أنْعَمَ اللّهُ علَيكَ فقُلْ : اللّهُـمَّ إنّـي لا أسْخَرُ و لا أفْخَرُ، و لكنْ أحمَدُكَ على عَظيمِ نَعْمـائكَ علَـيَّ . ^۲

426

مَن يَجِبُ التَّلَطُّفُ بِهِ

۲۱۳۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن كنتَ سَببا لَهُ في بلائِهِ وَجَبَ علَيكَ التَّلطُّفُ في عِلاجِ دائِهِ . ^۳

۲۱۳۷.امام باقر عليه السلام :هرگاه بلا زده اى را ديدى به گونه اى كه او نشنود سه بار بگو: سپاس و ستايش خدايى را كه به بلاى تو گرفتارم نكرد كه اگر مى خواست مى توانست چنين كند. هر كس اين جمله را بگويد هرگز به آن بلا دچار نمى گردد.

۲۱۳۸.امام صادق عليه السلام :هرگاه ديدى مردى به بلايى دچار است و خداوند به تو نعمت ارزانى داشته، بگو: خدايا! مسخره نمى كنم و به خود نمى بالم امّا تو را به سبب نعمتهاى بزرگى كه به من داده اى سپاس مى گويم.

426

بلا ديده اى كه بايد برايش دلسوزى كرد

۲۱۳۹.امام على عليه السلام :آن كس را كه تو سبب گرفتارى و بلايش شده اى، بايد براى درمان دردش دلسوزى كنى.