۲۰۴۳.عنه عليه السلام :لَتُبَلْبَلُنّ بَلْبَلةً ، و لَتُغربَلُنّ غَرْبَلةً ، حتّى يعودَ أسفلُكُم أعلاكم ، و أعلاكم أسفلَكُم ، و ليَسبقنّ سَبّاقونَ كانوا قَصَّروا، و ليُقَصِّرَنَّ سبّاقونَ كانوا سَبَقوا . ^۱

۲۰۴۴.عنه عليه السلام :لا تَفرَحْ بالغَناءِ و الرَّخاءِ ، و لا تَغتمَّ بالفقرِ و البلاءِ؛ فإنّ الذَّهبَ يُجَرَّبُ بالنّارِ ، و المؤمنُ يُجَرَّبُ بالبلاءِ . ^۲

۲۰۴۵.الإمامُ الحسينُ عليه السلامـ في المَسيرِ إلى كربلاءَ ـ: إنّ النّاسَ عَبيدُ الدُّنيا ، و الدِّينُ لَعْقٌ على ألْسِنَتِهِم ، يَحُوطونَهُ ما دَرَّتْ مَعايِشُهُم، فإذا مُحِّصوا بالبلاءِ قَلَّ الدَّيّانونَ . ^۳

۲۰۴۳.امام على عليه السلام :همانا شما درهم آميخته و غربال خواهيد شد تا آن كه پايين است به رو آيد و آن كه بالاست به زير رود و آنان كه وا پس مانده اند پيش برانند و آنان كه پيش افتاده اند وا پس مانند.

۲۰۴۴.امام على عليه السلام :به ثروت و رفاه، دل شاد مشو و از تهيدستى و گرفتارى، اندوه به دل راه مده؛ زيرا طلا با آتش گداخته و ناب مى شود و مؤمن با بلا و گرفتارى.

۲۰۴۵.امام حسين عليه السلامـ در راهِ رفتن به كربلا ـفرمود: براستى كه مردم، بندگان دنيا هستند و دين [فقط] بر سر زبان آنهاست و آن را تا زمانى كه براى آنها آب و نان دارد، مى چرخانند و چون در بوته آزمايش گذاشته شوند، آن گاه دين دارانْ اندكند.