است ، نقل نموده است .
2 . مطلبى درباره وضع و جعل حديث از كتاب الخلاصة في علم الحديث شرف الدين طيبى كه مضمون آن ، اين است كه گدايان ، براى رونق كار خود ، در بازارها احاديثى را جعل مى كنند و براى مردم با اسانيد صحيح مى خوانند . شاهد تاريخى در اين زمينه در يكى از «فايده»ها نقل شده كه طبق آن ، در جلسه اى كه احمد بن حنبل و يحيى بن معين حضور داشته اند ، متكدّيان از آنها احاديث جعلى نقل نموده اند .
3 . نقل چند مطلب از الأربعين ابن حجر عسقلانى (الإمتاع بالأربعين المتباينة بشرط السماع) ، بدين ترتيب :
الف) حديث «إنّما الأعمال بالنّيات» و سند آن ؛
ب) شعر زُهَير بن صُرَد در مدح پيامبر صلى الله عليه و آله ؛
ج) حديث عبد اللّه بن مسعود درباره جسارت ابوجهل به پيامبر صلى الله عليه و آله و نفرين پيامبر صلى الله عليه و آله ؛
د) حديث «من حفظ على أمّتي أربعين حديثا . . .» و تضعيف سند آن توسط ابن حجر كه پس از آن ، شهيد ، اظهار نظر مى كند كه طريق حديث در ميان خاصّه نيز ضعيف است .

هدف از انتشار اين رساله

امّا مقصود از انتشار فوائد ، امورى است ، از جمله اين كه نظريات شهيد ، ولو درباره يك حديث يا يك شخصيت رجالى ، ارزش و اعتبار خاصّى دارد و اين اثر ، حاوى چند اظهار نظر از شهيد در اين مورد است . ديگر آن كه نام اين رساله در كتابشناسى ها و فهرست نامه ها درج شده و محقّقانى كه در كتابشناسى ها نام آن را ملاحظه مى كنند ، شايد درباره اهمّيت آن ، دچار زياده روى