3460

النَّهيُ عَنِ الهَذَرِ

۰.17969.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : اِجتَنِبِ الهَذَرَ ، فأيسَرُ جِنايَتِهِ المَلامَةُ . ^۱

۰.17970.عنه عليه السلام : إيّاكَ و الهَذَرَ ؛ فَمَن كَثُرَ كلامُهُ كَثُرَت آثامُهُ . ^۲

۰.17971.عنه عليه السلام : قُبحُ الحَصَرِ خَيرٌ مِن جُرحِ الهَذَرِ . ^۳

۰.17972.عنه عليه السلام : كَثرَةُ الهَذَرِ تُكسِبُ العارَ . ^۴

۰.17973.عنه عليه السلام : كَثرَةُ الهَذَرِ تُمِلُّ الجَليسَ و تُهينُ الرَّئيسَ . ^۵

۰.17974.عنه عليه السلام : الهَذَرُ مُقَرِّبٌ مِن الغِيَرِ . ^۶

۰.17975.عنه عليه السلام : الهَذَرُ يَأتِي علَى المُهجَةِ . ^۷

3461

النَّهيُ عَن كَثرَةِ الكَلامِ

۰.17976.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : كَثرَةُ الكلامِ تَبسُطُ حَواشيهِ و تَنقُصُ مَعانيهِ ، فلا يُرى لَهُ أمَدٌ و لا يَنتَفِعُ بهِ أحَدٌ . ^۸

3460

نهى از ياوه گويى

۰.17969.امام على عليه السلام : از ياوه گويى بپرهيز؛زيرا كمترين زيان آن، سرزنش است.

۰.17970.امام على عليه السلام : زنهار از ياوه گويى؛ زيرا هر كه پر گو باشد، گناهانش بسيار شود.

۰.17971.امام على عليه السلام : زشتىِ درماندگى در سخن، بهتر از زخم ياوه گويى است.

۰.17972.امام على عليه السلام : ياوه گويىِ زياد، ننگ و عار به بار مى آورد.

۰.17973.امام على عليه السلام : ياوه گويى بسيار، همنشين را ملول مى سازد و رئيس را بى حرمت مى گرداند.

۰.17974.امام على عليه السلام : ياوه گويى، [آدمى را] به پيشامدهاى زيانبارِ دگرگونسازِ احوال، نزديك مى كند.

۰.17975.امام على عليه السلام : ياوه گويى، سر را بر باد مى دهد.

3461

نهى از پرگويى

۰.17976.امام على عليه السلام : پرگويى، حاشيه هاى سخن را مى گستراند و معانيش را كم مى كند. در نتيجه، پايان و كرانه اى براى سخن ديده نمى شود و كسى از آن سود نمى برد.