۰.18353.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّ اللَّعنَةَ إذا خَرَجَت مِن صاحِبِها تَرَدَّدَت بَينَهُ و بَينَ الّذي يُلعَنُ ، فإن وَجَدَتْ مَساغا و إلاّ عادَت إلى صاحِبِها و كانَ أحَقَّ بها ، فاحذَروا أن تَلعَنوا مؤمنا فيَحِلَّ بِكُم . ^۱

(انظر) الحدود : باب 752.

۰.18353.امام باقر عليه السلام : چون لعنت از دهان لعنتگر بيرون آيد ميان او و كسى كه لعنت شده است، مردد مى ماند؛ اگر راه و مجوّزى [براى رفتن به سوى لعنت شده ]نيافت به سوى لعنت كننده برمى گردد كه او به آن سزاوارتر است. پس، از لعنت كردن مؤمن بپرهيزيد، كه به خودتان برمى گردد.