1. قرآن‏

قرآن، مشهورترين نام كتاب آسمانى حضرت محمد صلى اللَّه عليه و آله، و بلكه نام اصلى آن است. اين كلمه هفتاد بار در قرآن آمده است كه مراد از چهار مورد آن (آيات 17 و 18 قيامت و دو بار در آيه 78 اسرا) قرآن كريم نيست.
درباره ريشه و معناى «قرآن» اختلاف بسيار است؛ از جمله آن كه آيا مشتق است يا جامد، مصدر است يا وصف و... . ^۱ بيشتر دانشمندان فريقين متفق‏اند كه «قرآن»، كلمه‏اى عربى، مشتق، مهموز از ريشه «ق ر ء»، و مصدر با معناى وصف است ^۲ كه به گونه «عَلَم منقول» تبديل به نام كتاب آسمانى حضرت محمد صلى اللَّه عليه و آله شده است؛ اما آنان در معناى «قرآن» با يكديگر اختلاف دارند؛ برخى قرآن را از «قرء» به معناى خواندن (تلاوت) ^۳ و برخى ديگر از همين ريشه به معناى گردآوردن مى‏دانند(بدين معنا كه در قرآن، حروف و آيات و سوره‏ها يكجا گرد آمده‏اند). ابن عطيه اندلسى، ^۴ ابوالفتوح رازى ^۵ و فخرالدين رازى ^۶ دو ديدگاه و نام صاحبان و استدلال آنها را معرفى و گزارش كرده‏اند.
برخى قرآن‏پژوهان پس از بررسى ديگر نام‏ها و اوصاف، تأكيد كرده‏اند كه جز قرآن نمى‏توان نام ديگرى براى كتاب مسلمانان قائل شد؛ ^۷زيرا ديگر نام‏ها در