روايت شده باشد ، آنچه از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نقل شده ، در متن مىآيد و به روايت ديگر ، در پانوشت، اشاره مىگردد.
3 . معيار گزينش يك گزارش (حديث يا روايت تاريخى) از ميان گزارشهاى متعدّد مرتبط ، رسا و فراگير بودن آن است ، هر چند از منبعى ضعيفتر باشد . در صورت تشابه گزارشها، متنِ معتبرترين منبع ، مقدّم داشته مىشود.
4 . سعى ما بر آن است كه هيچ متنى را از كتابهايى كه واسطه به شمار مىآيند ، نقل نكنيم ، مگر در موارد دست نيافتن به منبع اصلى ، كه در اين صورت ، متن را از كتاب واسطه مىآوريم و در پى آن ، در پانوشت، از منبع اصلى (كه كتاب واسطه از آن، نقل كرده است) نيز نام مىبريم . براى مثال ، مىنويسيم : «بحار الأنوار : ... به نقل از : الدُّرُّ الثمين» . البته ، از اين گونه كتابها ، تنها زمانى نقل شده است كه منابعِ موجود ، اندك باشند .
5 . در صورت لزوم ، در آغاز هر عنوان و گاه در پايان برخى ابواب ، ارجاعاتى به عناوين يا ابواب ديگرى از همين كتاب و يا به كتابهاى ديگر داده شده است كه مراجعه به آنها ، اطّلاعات بيشترى در زمينه موضوع مورد نظر ، در اختيار خواننده و پژوهشگر مىگذارد .
6 . معيارِ صدرنويسى احاديث، بدين گونه است :
يك . ابتدا نام كتاب و سپس نام آخرين راوى و آن گاه نام پيامبر صلى اللَّه عليه و آله يا اهل بيت عليهم السلام (اگر از آنان روايت شده باشد) آورده مىشود .
دو . نام ائمّه اهل بيت عليهم السلام ، در متن عربى ، به همان صورتى كه در مصدر آمده ، نقل مىشود و در كروشه (قُلّاب) ، لقب يا نام مشهور ايشان ، ذكر مىگردد .
سه. به جهت اختصار ، چنانچه نام اهل بيت عليهم السلام در سند، مسلسلاً آمده باشد،
