در فهم پارهاى شناسهها و خصوصيات حديث - كه به خواننده در فهم فضاى حديث ، كمك مىكنند - ، مفيد است.
8 . قبلاً گفتيم كه معيار انتخاب هر متن از ميان متون ، قوّت و فراگير بودن آن است ؛ امّا با اين حال ، گاه متن برگزيده ، داراى پارهاى اغلاط ناشى از تصحيف يا سهو راويان است. در اين گونه موارد ، سعى كردهايم كه آن اغلاط را به اقتضاى نوع غلط ، از طريق مراجعه به چاپهاى مختلف منبع يا مراجعه به كتابهاى واسطه (مثل بحار الأنوار) ، رفع و تصحيح كنيم ، البته در صورتى كه اين كتابها از منبع ما نقل كرده باشند ؛ چرا كه در اين صورت ، به منزله نسخهاى از نسخههاى منبع به شمار مىآيند ، و اگر منبع واسطهاى موجود نبود ، با مراجعه به منابع ديگر و تأييد گرفتن از آنها ، رفع و اصلاح ، انجام مىگيرد .
در همه اين موارد ، امانتدارى علمى رعايت مىگردد و به جد ، سعى مىشود كه از بازى با متن ، پرهيز گردد و توضيحات لازم ، در پانوشت آورده شود ، مگر در موردى كه تصحيف ، قطعى باشد . در اين صورت ، آن را در متن ، تصحيح مىكنيم و به مورد اشتباه ، در پانوشت ، اشاره مىنماييم.
9 . در صورت وجود توضيحاتى در وسط متن برگزيده كه ربطى به موضوع نداشته باشند، از ذكر آنها خوددارى و به جاى آنها ، سه نقطه گذاشته مىشود. البته ، در متنهاى كوتاه ، بنا بر آوردن تمامِ نقل است ، هر چند در لابهلاى آنها ، توضيحاتى آمده باشد كه ربطى به موضوع ندارد . اين كار ، براى اجتناب از تقطيع متن، صورت مىگيرد ، مگر آن كه مجبور به تقطيع آن شده باشيم.
10 . افزودههاى ميان دو قلّاب (كروشه) از ماست ، خواه اين افزودهها براى بيان مرجع ضمير غايب (مستتر يا بارز) باشد يا هر توضيح ديگرى و افزودههاى ميان دو هلال (پرانتز) ، در متن عربى ، از منبع است ، خواه نسخه بدل باشد يا جز آن .
