([ قرآن، مايه‏] بينش و يادآورى است براى هر بنده بازگشت كننده)

(آن نيست ، جز يادآورى براى مردمان)

(كتابى است كه به سوى تو فرو فرستاده شده است . پس نبايد در سينه تو از ناحيه آن ، تنگى‏اى باشد ، تا به وسيله آن، هشدار دهى ، و براى مؤمنان ، يادآورى باشد)

(آيا ايشان را بس نيست كه اين كتاب را كه براى آنان خوانده مى‏شود ، بر تو فرو فرستاديم ؟ همانا در آن ، براى مردمى كه ايمان دارند ، رحمت و يادكردى است)

(چنين نيست [كه مى‏گويند] اين [كتاب‏] ، يادآورى است)

(و آن براى پرهيزگاران، يادآورى است)

(قطعاً اين [آيات‏] ، يك يادآورى است . پس هر كه مى‏خواهد ، به سوى پروردگار خويش ، راهى در پيش گيرد)

(ما قرآن را بر تو فرو نفرستاديم تا به رنج بيفتى ، جز آن كه يادآورى است براى هر كه مى‏ترسد)

حديث‏

۹.امام على عليه السلام- در يكى از سخنرانى‏هاى ايشان -:خداوند عزّ وجلّ فرستاده‏اى از خودتان را كه بر او دشوار است شما در رنج بيفتيد و به [هدايت و اصلاح ]شما ، حريص بوده و نسبت به مؤمنان ، دلسوز و مهربان است، به سوى شما فرستاد . و بر او كتابى استوار فرو فرستاد كه (باطل، نه از پيشِ روى آن و نه از پشت سرش ، به سوى آن نمى‏آيد ؛ فرو فرستاده از جانب خدايى فرزانه و ستودنى) ؛ قرآنى عربى ، بى هيچ كژى تا به هر كه زنده است ، هشدار دهد و گفتار [خدا ]در باره كافران ، محقّق گردد ... .
و خداوند عزّ وجلّ وعده‏[هايش‏] را به شما رسانْد و سخن را برايتان بيان فرمود ، و سنّت (راه و رسم زندگى سعادتمندانه) را به شما آموخت و راه‏هاى روشن را به شما نمود تا بيمارى‏[هاى روحى و اخلاقى‏] را بزُدايد ، و به ذكر [خدا ]تشويق كرد و راه نجات را [به شما] نشان داد .