قرآن ، زنده است و نمىميرد و هماره [در همه زمانها] جارى است ، چنان كه شب و روز ، و خورشيد و ماه ، در جريان اند، و همچنان كه بر اوّلين كسانِ ما جارى بوده ، بر آخرين كسان ما نيز جارى است.
اين سخن ، بدين معناست كه معارفى كه قرآن در زمينه جهانشناسى و انسانشناسى ارائه مىكند و برنامههايى كه براى سعادت انسان دارد ، منطبق با معيارهاى عقلى و علمى و نيازهاى فطرى انسانهاست و از اين رو، اختصاص به زمان خاصى ندارد؛ بلكه در طول زمان، زنده و جاويد است .
5 . طراوت
ممكن است چيزى ، سالها زنده بماند، ولى در طول زمان، كهنه و فرسوده شود و تازگى و شادابى خود را از دست بدهد ؛ اما قرآن ، علاوه بر اين كه هميشه زنده است ، هيچگاه كهنه و فرسوده نمىشود ؛ بلكه همواره نو و باطراوت است ، چنان كه در حديثى از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله آمده است :
كَلامُ اللَّهِ جَديدٌ غَضٌّ طَرِىٌّ . 1
كلام خدا، همواره نو و تازه و با طراوت است.
در روايتى ديگر آمده است كه شخصى از امام صادق عليه السلام پرسيد :
ما بالُ القُرآنِ لا يَزدادُ عِندَ النَّشرِ وَ الدِّراسَةِ إلّا غَضاضَةً؟
چرا قرآن ، هر چه بيشتر منتشر و مطالعه مىشود ، بر تازگى و طراوت آن ، افزوده مىشود؟
امام عليه السلام در پاسخ او فرمود :
لِأَنَّ اللَّهَ لَم يُنزِلهُ لِزَمانٍ دونَ زَمانٍ ، و لا لِناسٍ دونَ ناسٍ ، فَهُو فى كُلِّ زَمانٍ جَديدٌ ، و
1.ر . ك : ج ۳ ص ۲۴ ح ۷۳۵ . نيز ، ر . ك : الطرف لابن طاووس : ص ۱۴۴ .
