۶۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : شما را به پروا كردن از خداوند عزّ وجلّ و [تمسّك به] قرآن، سفارش مىكنم ؛ چرا كه قرآن ، در تاريكى ، نور است و در روز ، راهنما . پس آن را - اگر چه در حال رنج و فقر باشيد - ، بخوانيد .
۶۹.امام على عليه السلام : به راستى كه قرآن ، حقيقت است و روشنايى و رهنمون و رحمت و شفا براى مؤمنان .
۷۰.امام على عليه السلام : [ خداوند،] كتاب (قرآن) را بر او فرو فرستاد ، چونان نورى كه چراغهايش، خاموشى نمىگيرد ... . براى هر كه از آن پيروى كند ، [ مايه ]عزّت است و براى هر كه به آن وارد شود، [ مايه] سلامت است و براى هر كه آن را پيشواى خويش گيرد ، راهنماست و براى هر كه خود را به آن نسبت دهد ، عذر [ و حجّت ]است و براى هر كه بِدان سخن گويد ، برهان است .
1 / 2 - 20
بُشرى (مژدگانى) ۱ ، بشير (مژده دهنده) ۲
(طا . سين ! اينها آيات قرآن و كتابى روشن است . رهنمون و مژدگانى براى مؤمنان است)
(و اين [قرآن] ، كتابى است به زبان عربى كه تصديق كننده[ى تورات ]است ، تا به كسانى كه ستم كردهاند ، هشدار دهد و براى نيكوكاران ، مژدگانى باشد)
(و اين كتاب را كه روشنگر هر چيزى است و براى مسلمانان ، رهنمون و رحمت و مژدگانى است ، بر تو فرو فرستاديم)
1.«بشرى» : مژدگانى ؛ اسم است ، براى آن چيزى كه بدان بشارت و مژده داده مىشود. سرشارى قرآن از علم و حكمت و جمال و ديگر كمالات و گنجينهها و ثروتهاى معنوى ، به حق ، آن را مايه بشارت گردانيده است .
2.«بشير» ، صفت مشبّهه است به معناى مژده دهنده ؛ زيرا قرآن كريم به حيات طيّبه و خير و سعادت دنيا و آخرت ، بشارت مىدهد .
