۸۴۴.التوحيد ـ به نقل از اَبان و ديگرى ـ :امام صادق عليه السلام فرمود: «هر كس روزه دارىِ خود را با سخن شايسته يا كار شايسته به پايان برساند ، خداوندْ روزه او را قبول مى كند».
گفتند: اى پسر پيامبر خدا! سخن شايسته چيست؟
فرمود: «شهادت دادن به اين كه جز خداوند ، معبودى نيست؛ و كار شايسته ، پرداخت زكات فطره است».

۸۴۵.الكافى ـ به نقل از معتّب ـ :امام صادق عليه السلام فرمود: «برو و از سوى خانواده ما فطريّه بپرداز و از سوى بردگان هم بپرداز و همه را حساب كن و كسى از آنان را وا مگذار؛ چرا كه اگر يكى از آنان را وا گذارى ، از فوت او بيمناكم».
گفتم: فوت چيست؟
فرمود: «مردن».

۸۴۶.الإقبال ـ به نقل از ابو الحسن احمسى ـ :امام صادق عليه السلام فرمود: «زكات فطره را از طرف هر آزاد و برده بپرداز ، كه اگر چنين نكنى ، از فوت تو [او] بيمناكم».
گفتم: فوت چيست؟
فرمود: «مردن».
گفتم: نماز [ را ابتدا] بخوانم ، يا پس از فطريه دادن؟
فرمود: «اگر آن را پيش از ظهر [از مالت] جدا كنى و بپردازى ، زكات فطره است و اگر بعد از ظهر بپردازى ، صدقه است و تو را كفايت نمى كند».
گفتم: پس ، نماز صبح را مى خوانم و آن را كنار مى گذارم. پس ، يك روز ، يا تا بخشى از روز ديگر مى ماند. سپس آن را صدقه مى دهم.
فرمود: «اشكالى ندارد. اگر آن را قبل از نماز جدا كرده باشى ، فطريّه است» و فرمود: «آن بر هر مسلمانى چه محتاج و چه توانگر ، كه قدرت پرداخت فطريّه دارد ، واجب است».