۰.11525.عنه عليه السلام : الظُّلمُ تَبِعاتٌ مُوبِقاتٌ . ^۱

۰.11526.عنه عليه السلام : اِقدَمُوا علَى اللّه ِ مَظلومِينَ، و لا تَقدَموا علَيهِ ظالِمِينَ . ^۲

۰.11527.عنه عليه السلام : مَن ظَلَمَ عِبادَ اللّه ِ كانَ اللّه ُ خَصمَهُ دُونَ عِبادِهِ . ^۳

۰.11528.عنه عليه السلام : بِئسَ الزادُ إلى المَعادِ العُدوانُ على العِبادِ . ^۴

۰.11529.عنه عليه السلام : اللّه َ اللّه َ في عاجِلِ البَغيِ، و آجِلِ وَ خامَةِ الظُّلمِ، و سُوءِ عاقِبَةِ الكِبرِ . ^۵

۰.11530.عنه عليه السلام : و اللّه ِ لأََن أبِيتَ عَلى حَسَكِ السَّعدانِ مُسَهَّدا، أو اُجَرَّ في الأغلالِ مُصَفَّدا، أحَبُّ إلَيَّ مِن أن ألقَى اللّه َ و رسولَهُ يَومَ القِيامَةِ ظالِما لِبَعضِ العِبادِ، و غاصِبا لِشَيءٍ مِن الحُطامِ، و كيفَ أظلِمُ أحَدا لِنَفسٍ يُسرِعُ إلى البِلى قُفُولُها، و يَطُولُ في الثَّرى حُلُولُها ؟! ^۶

۰.11531.عنه عليه السلام : و اللّه ِ لو اُعطِيتُ الأقاليمَ السَّبعَةَ بما تَحتَ أفلاكِها، على أن أعصِيَ اللّه َ في نَملَةٍ أسلُبُها جُلْبَ شَعِيرَةٍ ما فَعَلتُهُ. ^۷

۰.11525.امام على عليه السلام : ستمگرى ، پيامدهايى مُهلك دارد .

۰.11526.امام على عليه السلام : به پيشگاه خدا ، ستمديده وارد بشويد ، ولى ستمگر وارد نشويد .

۰.11527.امام على عليه السلام : هر كه به بندگان خدا ستم كند، خداوند به جاى بندگانش خصم و مدّعى او باشد .

۰.11528.امام على عليه السلام : چه بد توشه اى است براى آخرت، ستم و تجاوز به بندگان .

۰.11529.امام على عليه السلام : از خدا بترسيد ، از خدا بترسيد ، درباره عاقبت ناگوار ستم در دنيا و آخرت و از فرجام بدِ كبر و نخوت .

۰.11530.امام على عليه السلام فرمود : به خدا سوگند اگر شب را روى گياه اشترخار بيدار مانم و مرا بسته در كند و زنجير بكشانند ، خوشتر دارم از اين كه در روز قيامت با دامنى آلوده به ستم بر يكى از بندگان خدا يا غصب كمترين چيزى از كالاى پست دنيا ، بر خدا و رسول او وارد شوم . چگونه به خاطر جسمى كه تار و پودش به سوى پوسيدگى مى شتابد و روزگاران درازى در زير خاك مى ماند ، بر كسى ستم كنم؟!

۰.11531.امام على عليه السلام فرمود : به خدا سوگند اگر هفت اقليم را با هر آنچه در زير افلاك آن است به من دهند ، بدين شرط كه با گرفتن پوست جوى از دهان مورى نافرمانى خدا كنم، هرگز چنين نخواهم كرد.