۰.12222.سنن أبي داوود عن حَمزَةَ الأسلَميِّ ـ بَعدَ أن ذَ فخَرَجتُ فيها ، و قالَ : إن وَجَدتُم فُلانا فأحرِقوهُ بِالنّارِ ، فَولَّيتُ ، فناداني فرَجَعتُ إلَيهِ ، فقالَ : إن وَجدتُم فُلانا فاقتُلوهُ و لا تُحرِقوهُ ؛ فإنَّهُ لا يُعَذِّبُ بِالنّارِ إلاّ رَبُّ النّارِ . ^۱

۰.12223.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن ضَرَبَ رَجُلاً سَوطا ظُلما ضَرَبَهُ اللّه ُ تبارَكَ و تعالى بِسَوطٍ مِن نارٍَ . ^۲

۰.12224.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنَّ أوَّلَ ما استَحَلَّ الاُمَراءُ العَذابَ لِكِذبَةٌ كَذَبَها أنَسُ بنُ مالكٍ عَلى رَسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : سَمَّرَ يَدَ رَجُلٍ إلَى الحائطِ، و مِن ثَمّ استَحلَّ الاُمَراءُ العَذابَ . ^۳

۰.12225.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لأنَّهُ كانَ إذا عَذَّبَ رَجُلاً بَسَطَهُ عَلَى الأرضِ عَلى وَجهِهِ ، و مَدَّ يَدَيهِ وَ رِجلَيهِ فأوتَدَها بِأربَعَةِ أوتادٍ في الأرضِ ، و رُبَّما بَسَطَهُ عَلى خَشَبٍ مُنبَسِطٍ ، فوَتَّدَ رِجلَيِهِ و يَدَيهِ بِأربعَةِ أوتادٍ ، ثُمّ تَرَكَهُ عَلى حالِهِ حَتّى يَموتَ . ^۴

۰.12222.سنن أبى داوود : رسول خدا صلى الله عليه و آله مرا فرمانده گروهى از سپاهيان كرد و به من فرمود: اگر فلانى را ديديد، او را در آتش بسوزانيد. من به راه افتادم. رسول خدا مرا صدا زد. به سوى ايشان برگشتم. حضرت فرمود: اگر فلان را ديديد، او را بكشيد و نسوزانيد؛ زيرا كسى با آتش شكنجه ندهد، مگر خداوند (خالق) آتش.

۰.12223.امام على عليه السلام : هر كس كسى را به ستم تازيانه اى زند، خداوند متعال تازيانه اى از آتش بر او زند.

۰.12224.امام باقر عليه السلام : نخستين چيزى را كه اميران روا شمردند، شكنجه بود، علّتش هم دروغى است كه انس بن مالك به رسول خدا صلى الله عليه و آله بست و نقل كرد كه آن حضرت دست مردى را به ديوار ميخ زد. از اين جا بود كه اُمرا شكنجه دادن را روا شمردند.

۰.12225.امام صادق عليه السلام فرمود : چون وقتى مى خواست مردى را شكنجه دهد، او را روى زمين دمر مى خواباند و چهار دست و پايش را به زمين ميخكوب مى كرد. گاهى اوقات هم او را روى يك تخته پهن دراز مى كرد و چهار دست و پايش را به تخته ميخكوب مى كرد و او را به همان حال مى گذاشت تا مى مرد.