است از عربيت و منطق و غير آن» ۱ .
علامه تهرانى ، ضياءالدين محمد را دايى فيض معرّفى كرده و گفته است : وى از شاگردان مقدّس اردبيلى (م 993 ق) بوده و خود به حسين بن حيدر كركى (م 1041 ق) اجازه داده است ۲ .
اين بود نام بزرگانى كه فيض به استفاده از محضر آنها تصريح نموده است .
در كتب رجالى و تراجم نام چند تن از علماى ديگر به عنوان اساتيد فيض مطرح شده است ، از جمله محدّث نورى در خاتمه مستدرك الوسائل ، مولى خليل قزوينى (م 1089 ق) و مولى محمد صالح مازندرانى (م 1081 ق) (شارحان كافى) و مولى محمد طاهر قمى (م 1098 ق) را در شمار استادان فيض قرار داده است ۳ .
و نيز در روضات الجنات آمده است : «وله الرواية أيضا . . . عن المولى خليل القزويني و المولى صالح المازندراني بحقّ روايتهم جميعا عن شيخنا البهائي رحمه اللّه » . ۴
محتمل است جناب فيض از محضر ميرمحمد باقر داماد (م 1041 ق) نيز استفاده كرده باشد ، ۵ گرچه خود فيض به اين معنا تصريح نكرده است .
اما اينكه در نزد پدرش ـ شاه مرتضى ـ درس خوانده و از او روايت كرده
1.همان ، ص۵۸ و ۵۹
2.طبقات اعلام الشيعة ، قرن ۱۲ ، ص۲۹۸، ۴۹۲، ۵۳۵و۵۳۶ همانطور كه گفته شد ضياءالدين استاد فيض بوده ، امّا سندى دال بر اينكه فيض از او اجازه دريافت كرده باشد ، به دست نيامد .
3.مستدرك الوسائل ، مؤسسه آل البيت ، ج۲۰ ، ص۲۳۶
4.روضات الجنات ، ج۶ ، ص۹۳
5.ر.ك: مقدمه وافى چاپ اصفهان ص۳۲ و مقدمه تحقيقى آقاى بيدارفر بر علم اليقين فيض كاشانى ، ص۵۳ ؛ طبقات الإجازات بالروايات، سيد حسن صدر، مطبوع در آخر نفحات الروضات.
