طباطبايى از علما و سادات سمنان ، از شاگردان فيض رحمة اللّه عليه بوده ، به طورى كه منقول است كشف و كرامات زيادى از وى مشاهده شده ، از تاريخ تولد و فوت او اطلاعى در دست نيست ، فقط تفسير قرآنى از وى بجا مانده . . . قبر مرحوم مير محمد خان در كنار قبرستان «پير نجم الدين» در سمنان واقع است . . .» ^۱ .
مير محمد خان طبع شعرىِ خوبى داشته و به «خير» تخلص مى نموده است . در رقعه اى كه به استاد خود ـ فيض كاشانى ـ فرستاده قطعه شعرى سروده كه بخشى از آن چنين است :

به خدايى كه زفيضش بود آثار وجودم كه در ايّام فراق تو نه بودم نه نبودم
چه توان گفت كه بودم چه به خود هيچ نباشم نتوان گفت نبودم چه همه ياد تو بودم
سينه جز جلوه گه نقش جمال تو نكردم ديده را جز به خيال كف پاى تو نسودم
بجز از حرف جميل تو نه خواندم نه نوشتم بجز از وصف جمال تو نه گفتم نه شنودم . ..
بى تو گر ديده گشايم همه اشكم همه رشكم ور دمى بى تو برآرم همه آهم همه دودم . . .
تا بزد تيغ قدر حبل وريدم گرد اين منزل با فيض قضا داد ورودم
بيش از اين «خير» مده دردسر يار خمش كنكه وداد تو فراموش نكند يار ودودم^۲
نامه هاى مير محمد خان به علم الهدى در جُنگ خطى شماره 8445 كتابخانه آيه اللّه مرعشى ^۳ به خط علم الهدى، موجود است ويكى از آن نامه ها به تاريخ محرم 1103ق است و نامه ديگر از او به فيض در كتابخانه سپه سالار موجود است و نيز نامه هاى جناب فيض به خير طباطبايى در كتابخانه مركزى دانشگاه