الحديث :

۰.11440.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إن أطَعتُمُونِي فَإنّي حامِلُكُم إن شاءَ اللّه ُ على سبيلِ الجَنَّةِ، و إن كانَ ذا مَشَقَّةٍ شَديدَةٍ و مَذاقَةٍ مَريرَةٍ . ^۱

۰.11441.عنه عليه السلام : وَ اردُدْ إلى اللّه ِ و رسولِهِ ما يُضلِعُكَ مِن الخُطُوبِ، و يَشتَبِهُ علَيكَ مِن الاُمورِ؛ فقد قالَ اللّه ُ تعالى لِقَومٍ أحَبَّ إرشادَهُم : «يا أَيُّها الذينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللّه َ و أَطِيعُوا الرَّسولَ و أُولِي الأَمْرِ مِنْكُمْ فإِنْ تَنازَعْتُمْ في شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلى اللّه ِ و الرَّسولِ» فالرَّدُّ إلى اللّه ِ الأخذُ بِمُحكَمِ كتابِهِ، و الرَّدُّ إلى الرَّسولِ الأخذُ بِسُنَّتِهِ الجامِعَةِ غيرِ المُفَرِّقَةِ . ^۲

۰.11442.عنه عليه السلام : أمّا بعدُ، فقد بَعَثتُ إلَيكُم عَبدا مِن عِبادِ اللّه ِ، لا يَنامُ أيَّامَ الخَوفِ ... فَاسمَعُوا لَهُ و أطِيعُوا أمرَهُ فيما طابَقَ الحَقَّ، فإنّهُ سَيفٌ مِن سُيُوفِ اللّه ِ . ^۳

۰.11443.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ أدَّبَ نَبِيَّهُ على مَحَبَّتِهِ، فقالَ : «و إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظيمٍ»^۴ ثُمّ فَوَّضَ إلَيهِ فقالَ عَزَّ و جلَّ : «و ما آتاكُمُ الرَّسولُ فَخُذُوهُ و ما نَهاكُمْ عَنهُ فَانْتَهُوا»^۵ . ^۶

حديث :

۰.11440.امام على عليه السلام : اگر اطاعتم كنيد ، به خواست خدا شما را به راه بهشت مى برم ، هرچند راهى پر رنج و پر مرارت باشد .

۰.11441.امام على عليه السلام نوشت: مسائل دشوارى را كه از پس آنها برنمى آيى و امورى را كه در آنها شبهه و ترديد دارى ، به خدا و رسول او ارجاع ده ؛ چه ، خداى متعال به كسانى كه دوست داشته ارشادشان كند ، فرموده است : «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! از خدا فرمان بريد و رسول و اولو الامر خود را اطاعت كنيد و چنانچه درباره چيزى اختلاف كرديد ، آن را به خدا و رسول ارجاع دهيد» . ارجاع دادن به خداوند ، همان عمل كردن به محكمات كتاب اوست و ارجاع دادن به رسول همان عمل كردن به سنّت اوست كه مايه اتحاد و همبستگى است و از پراكندگى و جدايى جلوگيرى مى كند .

۰.11442.امام على عليه السلام نوشت : اما بعد ، من بنده اى از بندگان خدا را سوى شما فرستادم كه به روزگار ترس ، نمى خوابد... پس، از او حرف شنوى داشته باشيد و فرمانش را ، تا جايى كه با حق سازگار است ، اطاعت كنيد ؛ زيرا كه او شمشيرى از شمشيرهاى خداست .

۰.11443.امام صادق عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ پيامبرش را بر مهر و محبّت خويش تربيت كرد و سپس فرمود : «راستى كه تو را خويى والا است» .
آنگاه [كار دين و امّت را ]به او وا گذارد و فرمود : «هرچه را پيامبر براى شما آورده بگيريد و از آنچه بازتان داشته است ، باز ايستيد» .