«هُوَ اللّه ُ الَّذِي لاَ إِلهَ اِلاّ هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلاَمُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللّه ِ عَمَّا يُشْرِكُونَ» . ¹

أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامَا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ» . ^۲

الحديث :

۰.19056.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : اِشتَدَّ غضَبُ اللّه ِ على مَن زَعَمَ أنّهُ مَلِكُ الأملاكِ ، لا مَلِكَ إلاّ اللّه ُ . ^۳

۰.19057.عنه صلى الله عليه و آله : أغيَظُ رجُلٍ علَى اللّه ِ يَومَ القِيامَةِ و أخبَثُهُ و أغيَظُهُ علَيهِ رجُلٌ كانَ يُسمَّى مَلِكَ الأملاكِ ، لا مَلِكَ إلاّ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ . ^۴

۰.19058.صحيح مسلم : قالَ رسول اللّه صلى الله عليه و آله : إنّ أخنَعَ اسمٍ عندَ اللّه ِ رجُلٌ تَسمَّى مَلِكَ الأملاكِ .
زادَ ابنُ أبي شيبةَ في روايتِهِ: لا مالِكَ إلاّ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ ، قالَ الأشعَثيُّ : قالَ سُفيانُ : مِثلُ شاهان شاه . ^۵

۰.19059.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : كلُّ مالِكٍ غَيرَهُ مَملوكٌ . ^۶

۰.19060.عنه عليه السلام : إنّا لا نَملِكُ مَعَ اللّه ِ شيئا ، و لا نَملِكُ إلاّ ما مَلَّكَنا ، فمَتى مَلَّكَنا ما هُو أملَكُ بهِ مِنّا كَلَّفَنا ، و مَتى أخَذهُ مِنّا وَضَعَ تَكليفَهُ عنّا . ^۷

«اوست خدايى كه جز او معبودى نيست؛ همان پادشاه پاك عارى از هر عيب، ايمنى بخش، نگهبان، عزيز، جبّار [و ]بزرگوار [است]. پاك است خدا از آنچه [با او] شريك مى گردانند».

«آيا نديدند كه ما برايشان از آنچه دستانمان ترتيب داده چهار پايانى را آفريده ايم، تا آنان مالك آنها باشند؟»

حديث :

۰.19056.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خشم خدا سخت است بر كسى كه خود را شاهنشاه خواند، در حالى كه شاهى جز خدا نيست.

۰.19057.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز قيامت ، مغضوب ترين و پليدترينِ فرد نزد خدا مردى است كه شاه شاهان ناميده مى شده، حال آنكه شاهى جز خداوند عزّ و جلّ نيست.

۰.19058.صحيح مسلم : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : ننگين ترين نام نزد خداوند [نام ]مردى است كه شاهنشاه ناميده مى شود.
ابن ابى شيبه در روايت خود افزوده است : حال آنكه مالك و پادشاهى جز خداوند عزّ و جلّ نيست. اشعثى گفته است : سفيان گفت : مثل شاهانْ شاه.

۰.19059.امام على عليه السلام : هر مالكى غير از او (خدا) مملوك است.

۰.19060.امام على عليه السلام فرمود : با وجود خداوند، ما مالك چيزى نيستيم و جز آنچه او ما را مالكش گردانيده، چيزى نداريم. پس وقتى چيزى را به مالكيت ما درآورد كه او نسبت به آن مالكتر از ماست، تكليفى بر عهده ما نهاده است و وقتى آن را از ما بگيرد، تكليف خويش را از دوش ما برداشته است.