2722

عَفوُ اللّه ِ

الكتاب :

إنَّ اللّه َ كانَ عَفُوَّا غَفُورا» . ¹

الحديث :

۰.13348.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : تَقولينَ : اللّهُمَّ إنَّكَ عَفُوٌّ تُحِبُّ العَفوَ ، فَاعفُ عَنّي . ^۲

۰.13349.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الحَمدُ للّه ِِ الفاشي في الخَلقِ حَمدُهُ ، و الغالِبِ جُندُهُ ، و المُتَعالي جَدُّهُ ، أحمَدُهُ عَلى نِعَمِهِ التُّؤَامِ ، و آلائهِ العِظامِ ، الّذي عَظُمَ حِلمُهُ فعَفا ، و عَدَلَ في كُلِّ ما قَضى . ^۳

۰.13350.عنه عليه السلام : أمرُهُ قَضاءٌ و حِكمَةٌ ، و رِضاهُ أمانٌ و رَحمَةٌ ، يَقضي بِعِلمٍ ، و يَعفو (يَغفِرُ) بِحِلمٍ . ^۴

2722

گذشت خدا

قرآن:

«همانا خدا بخشايشگر آمرزگار است».

حديث:

۰.13348.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : مى گويى: بار خدايا! تو بخشايشگرى و گذشت و بخشش را دوست مى دارى؛ پس مرا ببخش.

۰.13349.امام على عليه السلام : ستايش خدايى را سزد كه ستايشش در ميان آفريدگان منتشر است و لشكرش پيروز و بزرگيش برتر از هر چيز، او را بر نعمتهاى پياپيش و بخششهاى بزرگش مى ستايم. آن خدايى كه بردباريش زياد است و مى بخشايد و در هر آنچه حكم كرده عدالت ورزيده است.

۰.13350.امام على عليه السلام فرمود : فرمان خدا حتمى و حكيمانه است و خشنودى او ايمنى و رحمت است، با دانايى حكم مى كند و با بردبارى مى بخشد (مى آمرزد).