پژوهندگان باريكْ بين ، روشن شده ۱ و محكِ تجربه ، چنان داورى هاى غرض ورزانه يا ناژرف نگرانه را سياه رو ساخته است ، هنوز آثارِ آن داورى هاى ناپسند و سيّئات فرهنگى ، از جامعهُ ما رخت برنبسته است .
پس هر پژوهش و كاوشى كه ما را به حقيقتِ سيماى تابناكِ آن بزرگ مرد، نزديك كند ، درخور است و سزاوار . مردى كه بسيارى از دين ورزانِ عالم ، با عنوان بزرگ ترين احياگر حديث شيعه و يكى از مروّجان كم نظير و پُرتوفيق اماميّه از او ياد مى كنند ۲ هر يك به نوعى بر خوانِ پُرنعمتِ دانش و پژوهش
1.براى نقد پاره اى از انتقاداتى كه موجب حمله به علاّمه مجلسى گرديده است، ر. ك: علاّمه مجلسى، حسن طارمى، تهران: طرح نو، ۱۳۷۵ ش، چاپ اوّل، ص ۹۶ـ۱۱۸ و۱۷۹.
2. و تعبيراتى چون
يگانه روزگار ، غوّاص درياهاى حقايق الهى ، روشن كننده مسائل پيچيده شريعت ، جامع همه نيكويى ها و فضيلت ها ، عالم ربّانى ، خدمتگزار اخبار امامان عليهم السلام ، خاتم المحدّثين ، جامعِ معقول و منقول ، كشّاف حقايق ظاهرى و باطنى قرآن ، و سرآمدِ گذشتگان و آيندگان. همان، ص ۷ و ۸. .
درباره او به كار مى برند .
مجلسى ، از لحاظ اثرگذارى در علوم شريعت ، بى ترديد ، يكى از بزرگ ترين و شاخص ترين عالمان شيعى است . اگر گفته شود : عالمان شريعت در اين سه سده كه از روزگار مجلسى مى گذرد ، به تحقيقِ علاّمه روضاتى، ولادت علاّمه مجلسى، به هنگام طلوع فجر روز پنج شنبه بيست و هفتم ماه رمضان المباركِ ۱۰۳۷ قمرى برابر با يكم جوزا (۳۱ ارديبهشت) ۱۰۰۷ شمسى، و وفات ايشان، به هنگام طلوع فجر دوشنبه بيست و هفتم ماه رمضان ۱۱۱۰ قمرى برابرِ دهم حَمَل (فروردين) ۱۰۷۵ شمسى رخ داده است. (ر.ك: دو گفتار، سيّد محمّد على روضاتى، قم: كتاب خانه تخصّصى تاريخ اسلام و ايران، ۱۳۷۸ ش، چاپ اوّل ص ۶۱ـ۶۲؛ ستايش نامه علاّمه مجلسى، ص ۵، مقدمه؛ مجلّه جهان كتاب، ش ۹۷ـ۹۸، ص ۳۱)
