او نشسته اند ، سخنى گزاف آلود نرفته است .
از ديدگاه پايگاه معنوى نيز همين بس كه نام و خاطره او در ذهن عوام و خواصِّ شيعه ، به نوعى قداست پايدار آميخته، و خاكجاى او ، مزار ديده وران و حاجتمندان و از بقاع متبرّك شهر اصفهان است .
درباره پايگاه بلند شيخ طوسى ، از فضل و فضيلت و پرهيز و ديانت او ياد كرده اند و عماد طبرى گفته است كه اگر صلوات بر غيرِ پيامبران روا بود ، بر وى صلوات مى فرستادم . ^۱ بى آن كه در پىِ ثناى فزون از مرز شايستگى باشم ، سخن عماد را به نحوى در حقّ علاّمه مجلسى بازگفتنى مى يابم و مى گويم كه اگر ياد كردن درودهاىِ ويژه معصومان بر طبقه اى ديگر پس از ايشان روا مى بود ، علاّمه مجلسى ، بى گمان از آن طبقه بود .
هنگامى كه كارنامه درخشان و رشك انگيز علاّمه محمّد باقر مجلسى را بر مى رسيم ، اين بيت ابوالعلا را فرا ياد مى آوريم كه درباره شريفِ مرتضى سرود :

لو جئتَه لرأيتَ النّاسَ في رجلٍوالدّهرَ في ساعةٍ والأرضَ في دارٍ
^۲