حسنة من حسنات الدّهر و فريدة من قلادة العصر ... .
بزرگوار ديگرى كه از شيخ احمد ياد كرده ، مرحوم شيخ يوسف علاّمه بحرانى (م 1186) است . در لؤلؤة البحرين ، او را «علاّمه فهّامه زاهد عابد ورع كريم تقى» دانسته وفرمايد :
وعندي أنّه أفضل علماء بلادنا البحرين ممّن عاصره وتأخّر عنه ، بل و غيرهم!
سپس ، از رساله يكى از شاگردان شيخ احمد نقل كرده كه در ايّام اقامتش در اصفهان ، آخوند ملاّ محمّد باقر خراسانى ، صاحب دو كتاب كفايه و ذخيره ، هر هفته دو روز با او به مذاكره و بحث مى نشست .
و در روضات الجنّات (ص 212 ، چاپ اصفهان ، 1382 ، با شرح و تعليقات اين ضعيف) افزوده اند كه شيخ احمد، به خانه محقّق خوانسارى ، آقا حسين ، در اصفهان وارد بوده و همان گونه در بيشتر شب ها با ايشان نيز به مذاكره و بحث و تحقيق مى گذارنيده است .
بارى، مرحوم شيخ يوسف ، سپس سرآغازِ اجازه نامه علاّمه مجلسى به شيخ احمد را، آورده و گويد : «وشعره قدس سره في غاية الجودة والجزالة» . بعد ، نام مصنَّفات شيخ را نوشته و درباره وفاتش گويد :
تُوفّي قدس سره بالطّاعون ، مع أخويه الشيخ يوسف و الشيخ حسن في العراق ودُفنوا في جوار الكاظمين عليهماالسلام في السنة الثانية بعد المأة والألف فى حياة أبيهم ، وتوفّي أبوهم في السنة الثالثة بعد المأة والألف في قرية مقابي، مسكنه .