الحديث :

۰.19133.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ما ابتَلَى اللّه ُ أحَدا بمِثلِ الإملاءِ لَهُ . ^۱

۰.19134.عنه عليه السلام : و طالَ الأمَدُ بِهِم ليَستَكمِلوا الخِزيَ ، و يَستَوجِبوا الغِيرَ . ^۲

۰.19135.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أملَى اللّه عَزَّ و جلَّ لِفِرعَونَ ما بينَ الكَلِمَتَينِ : قَولِهِ : «أنا رَبُّكُمُ الأعلى»^۳ و قَولِهِ : «ما عَلِمْتُ لَكُم مِن إلهٍ غَيري»^۴ أربَعينَ سَنَةً ، ثُمّ أخَذَهُ اللّه ُ نَكالَ الآخِرَةِ و الاُولى ، و كانَ بَينَ أن قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ لِموسى و هارونَ عليهما السلام: «قَدْ اُجِيبَتْ دَعْوَتُكُما»^۵ و بَينَ أن عَرَّفَهُ اللّه ُ تعالى الإجابَةَ أربَعينَ سَنةً . ^۶

۰.19136.بحار الأنوار عن الحسينُ بنُ الحسن : قلتُ لأبي الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام : إنّي تَرَكتُ ابنَ قِياما ^۷ مِن أعدى خَلقِ اللّه ِ لكَ، قالَ : ذلكَ شَرٌّ لَهُ . قلتُ : ما أعجَبَ ما أسمَعُ مِنكَ جُعِلتُ فِداكَ ! قالَ : أعجَبُ مِن ذلكَ إبليسُ ، كانَ في جِوارِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ في القُربِ مِنهُ ، فأمَرَهُ فأبى و تَعَزّزَ و كانَ مِن الكافِرينَ ، فأملَى اللّه ُ لَهُ . و اللّه ِ ، ما عَذَّبَ اللّه ُ بشيءٍ أشَدَّ مِن الإملاءِ . و اللّه ِ يا حسينُ ما عذَّبَهُمُ اللّه ُ بشيءٍ أشَدَّ من الإملاءِ . ^۸

حديث :

۰.19133.امام على عليه السلام : خداوند هيچ كس را به چيزى همانند مهلت دادن به او، آزمايش نكرده است.

۰.19134.امام على عليه السلام : و روزگارشان به درازا كشيد تا خوارى را به نهايت رسانند و خود را مستوجب دگرگونى ها (زوال نعمت ها) گردانند.

۰.19135.امام باقر عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ به فرعون،از اين سخن او كه گفت : «پروردگار بزرگتر شما منم» تا اين سخنش : «من جز خويشتن براى شما خدايى نمى شناسم» چهل سال مهلت داد و آن گاه او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار ساخت و [نيز] از زمانى كه خداوند عزّ و جلّ به موسى و هارون عليهما السلام فرمود : «هر آينه دعاى شما را پذيرفتم» تا زمانى كه خداى متعال [نتيجه ]اجابت را بر او معلوم ساخت، چهل سال طول كشيد.

۰.19136.بحار الأنوار : به امام رضا عليه السلام عرض كردم : من ابن قياما ^۹ را در حالى ترك كردم كه از جمله دشمن ترين خلق خدا با تو بود حضرت فرمود : اين براى خود او بد است. عرض كردم : فدايت شوم، سخن عجيبى از شما مى شنوم! حضرت فرمود : عجيب تر از اين، ابليس است. او در جوار قرب خداوند عزّ و جلّ بود و خداوند به وى فرمان داد، امّا از فرمان خدا سرباز زد و بزرگى فروخت و از كافران شد. پس، خداوند به او مهلت داد. به خدا قسم كه خدا به چيزى سخت تر از مهلت دادن [كسى را ]عذاب نكرده است. اى حسين! به خدا سوگند كه خدا آنها را به چيزى سخت تر از مهلت دادن عذاب نكرده است.