معاريف علماى زنجان به شمار مى رفتند . وى داراى زندگانى اى مرفّه ومجلّل و بسيار تميز و مرتّب و شخصاً فردى روشنفكر ومحترم بود. او در انقلاب مشروطيت ، اگرچه به مشروطه خواهان قول بى طرفي داد ، ولى بعدها همراه روحانيانى همچون : شيخ فضل اللّه نورى وآخوند ملاّ محمد آملى ، به مخالفان مشروطه پيوست و پس از پيروزى مشروطيت ، دستش از دخالت در امور كوتاه شد . برخى مى گويند مرام باطنى او حمايت از حكومت پارلمانىِ عادل بوده است؛ امّا چون پادشاهان قاجار ، بويژه محمدعلى ميرزا، در استخاره به او مراجعه مى كردند ، وى نيز به ظاهر با آنان همدلى نشان مى داد. نام برده در سال 1329ق ، در تهران درگذشت.ميرزا ابوطالب دو برادر فاضل به نامهاى ابو عبداللّه موسوى و ابو المكارم موسوى داشت كه صاحب تأليفات متعدد بوده اند و در الذريعة آثارشان ياد شده است .

آثار ميرزا ابوطالب

1 . غاية المرام فى أحكام الصيام؛
2 . رسالة در تحليل الأمة؛
3 . مقابس الأنوار در اصول؛
4 . الذخيرة در علم درايه؛
5 . كتاب الحج؛
6 . التنقيد (يا ايضاح التنقيد . در احكام تقليد؛
7 . ايضاح السبيل در تعادل و تراجيح؛
8 . تحفة القاصد؛